Wokrestaurants komen als Chinese paddenstoelen uit de grond. “All you can eat”concepten voor 2 of 3 uur, al dien niet inclusief onbeperkt zwakalcoholische drank en frisdrank. Je klem eten en drinken voor weinig, schijnt een erg succesvolle formule te zijn maar of het nou echt leuk is en of het een blijvertje is? Dat is maar de vraag! Je kunt de Chinezen in elk geval niet verwijten dat ze geen ondernemersbloed hebben. Ze durven nieuwe concepten neer te zetten en daar bovendien fors in te investeren.

Meestal zie je vrij grote gezelschappen of grote families de wokzaak binnenvallen en vervolgens aanschuiven. Van enige rust of sociaal contact is hier nauwelijks sprake want iedereen aan tafel staat om de haverklap op om “wat op te halen”. Heel veel mensen die kris kras door elkaar lopen, balancerend met hun bord etenswaar om frontale botsingen, maar ook kop staart botsingen, te vermijden. Kinderen die tussen de tafels op en neer rennen, alsof ze deze mega grote restaurant zitruimtes beschouwen als hun eigen ultieme speelzaal.

Eigenlijk zou ik dit verschijnsel de “nieuwe generatie vreetschuren”willen noemen, soms ook nog voorzien van een Japanse afdeling met grote bakplaten in het midden. Dit kan allemaal in een”all you can eat” concept, zeker in combinatie met gebruikmaking van de sushibar. Japans personeel zult u hier tevergeefs vinden. Chinezen en Japanners zijn nou niet bepaald dikke vrienden. Een Chinese werkgever zal dan ook nooit een Japanner in dienst nemen. Chinezen kunnen natuurlijk net zo goed wat lappies vlees op de plaat mikken dus dat heet dan al gauw Teppanyaki restaurant.

Ook het maken van sushi rolletjes kan geen belemmering zijn want zo moeilijk is dat nou ook weer niet. De combinatie China wok met Japanse Suhi en Teppanyaki kan wellicht de wenkbrauwen bij menigeen doen fronsen omdat zoals gezegd de Jappen eigenlijk aartsvijanden van de Chinezen zijn. In China wil men zelfs alle Japanse producten boycotten. Maar de Chinezen zijn ook pur sang zakenmensen en hebben een ruim geweten dus als er geld te verdienen valt, ja dan vallen alle morele bezwaren, als bij toverslag,weg.

Om met succes van een wokrestaurant gebruik te kunnen maken is van de gast absoluut enige productkennis vereist. Helaas, het type mensen dat hier komt heeft totaal geen productkennis. Een enkele uitzondering daar gelaten. En van kruisbesmetting hebben ze helemaal nog nooit gehoord. Waarschijnlijk denken ze bij het horen van het woord “kruisbesmetting” aan een of andere uit de hand gelopen vrijpartij met fatale afloop. Dus deze mensen scheppen net zo makkelijk hun bord vol met rauwe vis en rauwe vleescomponenten gecombineerd met een forse lading FoeYong Hai, of rauwe reepjes kipfilet voorzien van rauwkostsalade en fruitsalade uit blik .

Ze doen gewoon net alsof ze hun boodschappenkar aan het vullen zijn bij de Aldi of Lidl. Menig Chinese kok tracht door middel van heftige gebarentaal het minimum aan warenkennis aan deze dwazen bij te brengen. Uiteindelijk pleurt de wokkok met de moed der wanhoop, al deze verzamelde etenswaar in een pan met hevig borrelende, grijze vloeistof, schept het na 4 seconden met een zeef uit deze pan en dondert het dan in de hete wok. Met een lepeltje gekozen saus afblussen, effe flink steekvlammen en klaar is Cheng ! En alle te kiezen sauzen -en dat zijn er heel wat- passen natuurlijk overal uitstekend bij.

Als veelvraat zonder enige vorm van culinaire bagage ga je je natuurlijk niet afvragen of iets wel bij iets zou kunnen passen. Gewoon “gooi er maar wat bij” en dan, zo gauw mogelijk, aanvalleh! Is er dan geen andere uitweg als dat we in de toekomst allemaal veroordeeld worden om via buffetten met ingrediënten, van vaak dubieuze herkomst, massaal aan de wok gaan? De traditionele Chinees heeft het moeilijk dat weten we al!

Het wordt steeds meer “wok around de klok.” Toch is er voor velen nog hoop! Het nieuwe toverwoord heet CHAPAS! Onlangs een innovatieve Chinees ontmoet met een zeer klassiek Chinees restaurant. Alleen al de naam “Kota Radja” is huiveringwekkend oubollig. Van oorsprong prijkte deze naam op de gevel van menig Chinees-Indisch restaurant. Deze zaak bestaat nu al bijna 40 jaar en sowieso op zaterdagavond zit het hier mudje en mudjevol! En geen 50 couverts, maar wel meer dan 100! Steeds meer gasten kiezen hier voor een avondvullend programma.Heel relaxed in kleine groepjes zit men hier te genieten.

Tijd speelt geen rol, maar het sociale aspect en gezelligheid speelt hierbij de hoofdrol. Een pianiste aan de vleugel draagt hier nog haar steentje aan bij! Een totaal andere doelgroep dus dan de meute die bij de wok binnenvalt. Deze ondernemer hanteert dezelfde prijzen als de wokvreetschuren, namelijk ca. € 24, – Van de grote kaart -en u weet hoe onnoemelijk veel gerechten hier op staan- is een Chapaskaart samengesteld. Je eet qua gerechtsamenstelling hetzelfde als van de kaart maar dan in veel kleinere porties( Chapas).

Je hebt zo de mogelijkheid om veel verschillende gerechten te proeven. Je kunt per ronde maximaal 3 gerechtjes per persoon bestellen. Na elke ronde krijg je een nieuw bestelformulier waarop je nieuwe gerechten kunt aanstrepen. Blijkbaar vinden veel mensen dit heel spannend want het is een doorslaand succes. Wat de gasten wellicht niet onmiddellijk in de gaten hebben en wat ze misschien ook weinig kan schelen is, dat ze veel meer geld kwijt zijn aan drankjes.

Omdat de verblijfsduur met dit concept veel langer is en er diverse rondes besteld worden, is het bedienend personeel er steeds als de kippen bij om extra drankjes te verkopen. Dus bij elke ronde Chapas wordt er gevraagd of gasten nog iets willen drinken. Omdat er ook pauzes tussen de Chapasgangen zijn wordt de dinertijd behoorlijk opgerekt. De gasten kunnen tot 21.30 uur doorgaan met gerechtjes bestellen zodat dit de drankomzet zeker ten goede komt.

CHAPAS, ik zeg “CHAPEAU” voor deze ondernemer, die op tijd de bakens verzette.

Martin de Baat