“Onze chef volgt nauwgezet de seizoenen en gebruikt de beste verse producten”, zo maar een passage uit de brochure van een 4 sterren hotel in Brugge.

Het 3 gangen dagmenu à raison van 29 €, begon met tomatensoep. Na de eerste lepel in de mond gebracht te hebben spelen zinnetjes als “uit blik” en” uit pak” door mijn hoofd. De groentjes in de soep, zoals de Belgen dat noemen, smolten op de tong. Dat lijkt positief maar dat was het niet!

Zo verschrikkelijk gaar waren de ronde worteltjes doperwtjes en boontjes. Op zich al vreemd dat deze uitgeputte exemplaren zich in de tomatensoep bevonden maar erger nog, hun herkomst was dezelfde als de soep, namelijk ……. uit blik! Onze chef volgt nauwgezet de seizoenen” zou hier best wel eens geïnterpreteerd kunnen worden,als het alert reageren van de chef op de uiterste houdbaarheidsdatum van al zijn blikken en pakken.

Voor het hoofdgerecht moet de kok een geweldige inspanning geleverd hebben want de roerbakgroenten met tofu waren vers. De begeleidende pasta echter, was zo uit het water geschept, waarbij elk spoor van een kruimeltje zout ontbrak. En toen kwam de knaller van de avond, het grand dessert. Normaal gesproken laat de chef hiermee zien wat hij in huis heeft, een weerspiegeling van de desserts van de kaart en het niveau van de keuken.

Wat de chef hier in huis heeft? Helemaal niets! Kant en klare puntjes supermarktvlaai, 4 Jonkerfris vlaaivulling kersen op een rijtje, 2 quenelles van instant bavaroise waarvan de smaak niet te traceren was. Ik begrijp wel hoe deze chef op dit idee komt. Het hotel ligt vlakbij een industrieterreintje waar de horecagroothandel ruimschoots vertegenwoordigd is. Als kok moet je je toch eigenlijk diep schamen om dit soort spullen door te geven?

Maar dan de bediening! Er kwam een keurige heer van middelbare leeftijd bij ons aan tafel. “U hebt vegetarisch besteld zei hij, maar eet u ook vis?” Zo af en toe, zei ik, maar dat kunnen we pas echt zeggen, als we weten wat het vegetarische gerecht en het visgerecht inhouden! Hij excuseerde zich en ging vervolgens naar de keuken om zich te informeren. Op de een of andere manier kreeg ik toen het gevoel dat deze gastheer was opgeroepen of ingehuurd was of iets dergelijks.

Even later kwam hij terug met de mededeling dat er betreft de vis 2 keuzes waren. Mosselen of gebakken zeetong. Dat laatste klonk mij als muziek in de oren! Zelden tref je zoiets royaals in een dagmenu! Ik zei dus dat ik voor de zeetong ging, ik kon het eigenlijk nog nauwelijks geloven en ja hoor, daar stond hij weer bij ons aan tafel om te vertellen dat er een vergissing gemaakt was. Er was geen zeetong als keuze! Dat was even balen maar ja ik verwachtte het ergens al een beetje. Dus het werd mosselen of vegetarisch, doe dan maar vegetarisch.

En passant ook de wijnkaart gevraagd en gekregen maar helaas de wijn die ik had gekozen bleek niet voorradig te zijn . Uiteraard kon hij deze mededeling pas doen nadat hij aan het zoeken was geslagen. Dus dan maar een duurdere wijn besteld. Even later kwam de gastheer met de fles aan tafel, het kelnermes reeds bedrijfsklaar in de aanslag. Ik zag al op vrij grote afstand dat het een schroefdopsluiting was maar de heer ontdekte dit pas toen hij voornemens was de capsule te verwijderen.

Van zijn serveerkunsten werd ik bepaald niet vrolijk, het voorgerechtbestek bleef gewoon liggen toen de soep geserveerd werd. De lepels droeg hij natuurlijk gewoon in de blote hand. En de 2 kopjes koffie aan het eind werden beiden voor de neus van mijn vrouw neergezet, ze stonden samen op een plateautje, misschien durfde hij de kopjes er niet af te tillen omdat hij dan zou kunnen morsen, wie weet!

Op een zeker ogenblik de rekening gevraagd, mij werd verzocht mijn kamernummer te noteren en een handtekening voor akkoord te plaatsen. Hij nam de rekening samen met de fooi mee en vroeg even later weer of het nummer wat ik had opgeschreven mijn kamernummer was. Ja, wat je daar nu op moet antwoorden! Toen dacht ik, even checken of mijn eerste ingeving dat hij hier waarschijnlijk invalt een juiste gedachte was. Mag ik u vragen, mijnheer, hoe lang dit hotel al bestaat ? Zijn antwoord: “10 jaar meneer!” En werkt u hier ook al zolang? Antwoord; “Ik werk hier eigenlijk helemaal niet meneer!”

Zo zie je maar weer, men is hier in de keuken volledig gewend om blikken en pakken open te maken en……. als er een probleem in de bediening is, dan draai je toch ook gewoon een blik kelners open!

Martin de Baat