Op maandag reden we naar Brilon in Sauerland, een leuk en levendig plaatsje, hier zouden we lunchen.

Eigenlijk hadden we wel zin in iets van een Pizza of zo maar ja maak maar eens een keuze tussen 4 of 5 Italiaanse restaurantjes. Gelukkig hielp de datum ons want op maandag zijn er altijd wel zaken die” Ruhetag” hebben. Zo bleven er nog 3 restaurantjes over waarvan er bij een met grote letters op de gevel prijkt “Dὅner en Pizza”. Ik heb helemaal niks tegen Turken maar zodra zij pretenderen de Italiaanse keuken te vertegenwoordigen krijg ik een zeker argwanend gevoel. Het is een beetje alsof je een Rolex wilt aanschaffen maar het blijkt ineens een nepper te zijn, alhoewel die natuurlijk niet door en door slecht hoeft te zijn. Dus bleven er nog 2 mogelijkheden over! Ondertussen verstreek de tijd en de mogelijkheid om rustig ergens te gaan lunchen binnen de ons nog resterende parkeertijd vermeld op onze Parkschein werd aan de krappe kant. Terwijl de ons nog resterende parkeertijd werd verruimd kreeg ik de gelegenheid een definitieve keuze tussen deze 2 restaurantjes te maken. Hiervoor had ik ongeveer 6 minuten, gelukkig lagen ze vlak bij elkaar. Eerst weer even kijken bij de Italiaan in de winkelstraat. terwijl ik de menukaart bestudeerde en een blik naar binnen wierp probeerde de wat oudere pizzabakker mij naar binnen te lokken. Hij wenkte me en glimlachte!

Waarschijnlijk was het de baas die toen plotsklaps ergens vandaan kwam, een wat grauwe man in een grijs pak, die hetzelfde probeerde. Ik mompelde zoiets van “mijn vrouw is er nog niet” en toen liep ik door. Wat was mijn indruk? Het zaakje was niet echt gezellig met de kale formica tafeltjes. Er stond geen vegetarische salade op het menu en verder vond ik de “eigenaar”absoluut niet passen bij het restaurant. Hij zag er uit als een grijze loketambtenaar die mensen formulieren liet invullen en daarbij ook nog erg lang liet wachten. Je wilt toch een beetje op z’n Italiaans (temperamentvol) geholpen worden.

Het andere zaakje zag er wat gezelliger uit, ik had een blik in de keuken kunnen werpen en die zag er schoon en opgeruimd uit. Bovendien prijkte het woord “vegetarisch” meerdere malen op de menukaart aan de gevel. Het parkeren was inmiddels veilig gesteld dus gingen we vol goede moed hier naar binnen. Bij binnenkomst wierp ik weer een blik in de half open keuken en zag tot mijn ontzetting dat de pizza in een pan werd bereid.

Ik moet dan gelijk denken aan Pizzahut, panpizza’s met zo’n beschuitachtig deeg dat wat vettig smaakt.

Dit razendsnel gecombineerd met de naam van de pizzeria, namelijk GONI en de conclusie was duidelijk, Dit was een zeer goed vermomde Turk! Dit was nou net wat ik in alle macht had proberen te voorkomen. Ga nou maar rustig zitten zei mijn vrouw, het is nu te laat, er is nu toch niks meer aan te doen. Zo gezegd zo gedaan! We zaten aan een tafeltje waarbij er vrij goed zich was op het deel van de keuken dat niet was afgesloten. Zodoende werd de kok zichtbaar, een man met een kaal hoofd en een Turks uiterlijk. In de bediening liep waarschijnlijk zijn vriendin, een meisje met donker haar, zonder make up en eveneens een Turks uiterlijk. Ze verwelkomde ons vriendelijk en bracht de menukaart. Terwijl we van ons drankje genoten verbleef het meisje vrij veel in de keuken. Druk in gesprek met de kok, het gesprek werd steeds heftiger van toon, ik kreeg het gevoel dat er een soort woordenwisseling tussen hun beiden ontstond, regelmatig viel namelijk het woord Scheisse! Ik voelde me wat ongemakkelijk hierbij en het idee dat we hier niet naar toe hadden moeten gaan werd sterker. Maar toen kwam het meisje uit de keuken met een amuse van het huis. Zeer verrassend, warme bruschetta met tartaar van tomaat en dit maakte veel goed, het smaakte heerlijk! Daarna zouden we een grote salade samen delen en die zag er mooi opgemaakt uit met daarbij vers gebakken pizzabrood, ook niks mis mee. Tenslotte onze kleine pizza’s, ja wel in de vorm gebakken maar met een mooi krokante bodem en rijkelijk belegd met groenten en kaas. En dit allemaal inclusief drankjes voor 18 eurootjes! Geen kassabon, wellicht gaat ons voordeel anders naar vadertje staat! Conclusie : “Nep kan soms beter zijn dan echt”!

Misschien laat ik de Italiaan voortaan wel links liggen.