Voorjaarsravioli prijkt er op de lunchkaart van dit gerenommeerde middenklasse restaurant in Altenahr in het Ahrdal. Dus wij enthousiast. Het was vegetarisch, het leek ons een lekker lunchhapje met een “bunte Salat” geserveerd. Op tafel komt eerst vers afgebakken stokbrood met Bärlauch. In Duitsland zijn ze er gek op. Smaakt enigszins naar knoflook, de Nederlandse naam is daslook en groeit vooral in parkachtige omgevingen. Groeit bij mij om de hoek.

Je kunt de groene blaadjes verwerken tot pesto maar ook bereiden als spinazie. Als je het als spinazie wilt bereiden dan moet je wel eerst je hele familie optrommelen om een handje te helpen met plukken anders is het geen doen. Hier wordt de daslook vermengd met Hüttenkäse tot een smeerbare substantie, erg lekker op brood. Maar dan die ravioli.

Ten eerste bleek het geen ravioli te zijn maar tortellini. Wij kregen hier bepaald geen voorjaarsgevoel bij want bij de tortellini kwamen geroosterde pijnboompitjes en paddenstoeltjes in maanzaadboter gebakken. Je zou toch zweren dat dit meer met de herfst van doen heeft. Ach, dit is de kok allemaal vergeven, want we zijn in een goede bui, het zonnetje schijnt, de glazen zijn gevuld. Dus wat wil je nog meer? Om met de deur in huis te vallen: je wilt dat het ook nog goed smaakt. De vulling van de tortellini was niet te hachelen. Een zeer stijve farce die naar niks smaakte, nou ja wel naar beurre manie of een halfgare roux of iets dergelijks.

Ooit bij de Aldi wel eens verse tortellini gekocht, van Mama Mancini geloof ik, en die smaakte vele malen beter. Hoe kun je nou als kok van een redelijk gerenommeerd bedrijf zulke troep inkopen? Door er pijnboompitjes en paddenstoelen in maanzaadboter bij te serveren wordt het allemaal wel  leuk opgepimpt maar uiteindelijk is deze mantel der liefde niet in staat om alles wat onderhuids zit te verbloemen. Ooit op school geleerd dat een farce hooguit voor 1/3 uit bindmiddel mag bestaan. Nou, bij een voorzichtige schatting kom ik toch al gauw op 90 %.

Nu begrijp ik ook dat als je deze pasta wat te lang laat koken dat er niks met de vulling gebeurt. Nou ja, misschien wordt de vulling wel nog wat steviger maar er uit lopen gebeurt zeker niet. Respect voor het seizoen is fantastisch, maar dan moet je wel weten in welk seizoen je zit. Probeer eens iets te leren over pasta denk ik dan. Tortellini is toch wat anders dan ravioli en wie weet bedenk je dan om de volgende keer de pasta met vulling zelf te maken of desnoods bij een goede Italiaanse traiteur in te kopen.

Hoogst waarschijnlijk zal dit niet gebeuren. Want ach, de sfeer en het uitzicht op het zonnige terras zijn geweldig. Niemand klaagt. En tenslotte zegt mijn vrouw nog: “Niet te veel bij nadenken, het smaakt toch eigenlijk wel, anders laat je de vulling maar gewoon staan”.

Wat moet je daar nog tegenin brengen?

Martin de Baat