Steeds meer horecazaken maken gebruik van halffabricaten in de keuken, zo genaamde convenience food. Verkopers vertellen je dat het beslist geen eenheidsworst hoeft te worden, omdat bijvoorbeeld de buurman dezelfde convenience producten gebruikt. Advies: “Je moet er dan gewoon even je eigen draai aan geven!” Dus door een kleine toevoegingen aan de basis maak je er iets eigens van!

Toch zie je bij veel bedrijven, vooral die een open keuken hebben, dat ze iets heel anders verstaan onder “er je eigen draai aangeven”. Ze draaien de flessen of potten gewoon om, zodat je, als gast, het etiket van Knorr of Maggi niet kan zien. Mochten er toch vragen zijn wat dat betreft, dan kun je natuurlijk ook antwoorden dat het bijvoorbeeld wel een echt maggiflesje is van de firma Maggi, maar dat er heel wat anders in zit. Dit doet een bekende topkok, er zit dan eigen extract, gemaakt van de maggiplant, in het flesje. Dan ineens is het een heel leuk, origineel en een verrassend idee! Je moet het maar willen geloven. Misschien is het hier wel echt zo, maar elders?

Heel lang geleden werd deze truc al in Chateau Neercanne gedaan. Bij de bereiding van sabayon aan tafel, toverde de gastheer plotseling een flesje Underberg uit zijn binnenzak. De gasten dachten iets van: “Dat kan toch niet, wat moet hij met die Underberg in de sabayon? De gastheer stelde zijn verbaasde gasten echter gerust met de mededeling, dat het alleen maar een grapje was, want in het flesje bevond zich helemaal geen Underberg maar een dunnere versie van advocaat. Gewoon voor de finishing touch, leuk toch! Als de merknaam van een industrieel product maar heel sterk en beroemd is, dan willen kennelijk sommige chefs hem wel gebruiken in hun restaurant. Ze zeggen dan dat ze alleen maar de verpakking gebruiken. Dat lijkt toch ook op kopiëren? En daar hebben deze chefs nou net een bloedhekel aan, zeggen ze.

Waarom maken bedrijven gebruik van convenience? Je zult ongetwijfeld zeggen wat velen ook zeggen: goedkoper, sneller, constante kwaliteit enz. Allemaal waar! Wat je echter niet zo vaak hoort, maar waar het eigenlijk om gaat, is om AFHANKELIJKHEID bij de gebruikers te creëren. Generaties opgegroeid met halffabricaten kunnen eenvoudig niet meer zonder, ze zouden dan het eindproduct niet meer kunnen maken. Dan wordt het immers veel te moeilijk! In een recept staan vaak één of meerdere mixen of andersoortige halffabricaten tussen de normale ingrediënten. Wat het is, wat er precies in zit, hoe het is gemaakt, dat weet men niet. En dat is nu heel slim dat heet Marketing!

Door marketing kun je afhankelijkheid creëren en creëer je een doelgroep die bereid is om veel te veel te betalen voor een product om de eenvoudige reden dat het oorspronkelijke product onherkenbaar is geworden. Dit kun je doen door aan een gewone grondstof iets toe te voegen, bijvoorbeeld bakpoeder aan bloem. Dan heet het ineens zelfrijzend bakmeel en wordt het een stukje duurder. Of je noemt maïzena allesbinder of sausbinder. Je voegt er wat glucosepoeder aan toe, dan wordt het ineens twee maal zo duur. De marketingmachine probeert zo je te laten vergeten dat je iets kunt binden met aardappelmeel of maïzena, maar dat je alleen nog maar iets kunt binden met allesbinder. Dat is nu de puurste vorm van klantenbinding!

Zo wordt bloem met suiker en maïzena: Kapselmix

Bloem en gedroogde gist: Broodbakmix

Bloem met suiker en bakpoeder: Appeltaartmix

Bloem met suiker Boterkoekmix en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

De beste truc! Als je nu een totaal andere naam aan een bestaand product geeft, dan denken velen dat er een heel nieuw product op de markt is verschenen. Helaas, het is gewoon een bestaand product, alleen in een totaal andere verpakking en met een spiksplinternieuwe naam. Het grote voordeel is natuurlijk dat je er een totaal andere prijs voor kunt vragen. Ik ken zelf zo’n product, dat alleen maar door een andere naam en verpakking, 5 x zo duur is geworden. Zo kun je dus slapend rijk worden. Misschien bevinden zich in menig keuken potten “Fonds de cuisine”, die wellicht nog nooit een pan van binnen hebben gezien.

Industriële convenience producerende bedrijven zijn vaak alleen maar mengbedrijven die in hoog tempo allerlei poeders en vloeistoffen mengen waarbij je, als afnemer, best wel wat ‘gemengde’ gevoelens kunt hebben. Leveranciers zetten op de verpakking graag onbegrijpelijke teksten in heel kleine lettertjes en ze zetten de ingrediënten er soms twee maal op, dan is de verwarring helemaal ten top. Het angstvallig geheim houden van de herkomst en samenstelling van een product is het allergrootste belang van de voedselindustrie. Je zou zo langzamerhand gaan denken, dat veel mensen het leuk vinden om geflest te worden.

Martin de Baat