Er zijn mensen die denken dat de obers in Den Haag niet vakbekwaam zijn. Dat de koffie met bijbehorend voetbad zou worden geserveerd als het kopje de normale inhoud zou bevatten. Niets is echter minder waar!

Haagse armoede/zuinigheid in combinatie met Haagse bluf zijn hier de achterliggende oorzaken van het zogenaamde “Haags bakkie”. Haagse armoede/zuinigheid en Haagse bluf hebben al voor heel wat ludieke situaties gezorgd in het verleden. Wat dacht u van de jaren 50-60?  Wel een tv antenne op het dak om indruk te maken op de buren, maar geen tv. Bij de slager bestelt mevrouw een half pondje gehakt. Ziet ze over haar schouder haar buurvrouw binnen komen en zegt ze snel tegen de slager: ”Excusez moi, doe toch maar 2 biefstukjes”. 

Het bekende Haagse toetje Haagse bluf, stijfgeslagen eiwit vermengd met bessensap. Veel volume en weinig inhoud! Boterham met schuifkaas, waarbij bij elke hap het kleine stukje kaas wordt opgeschoven zodat je met 1/3 plakje een hele boterham met kaas kunt eten. Sommigen beweren dat vroeger de, aan het eind van de dag, overgebleven koffie in de Haagse horecabedrijven werd opgehaald door een bekende firma om er Haagse hopjes van te maken.

Zelf heb ik met een cheffin gewerkt, de vrouw van de patroon, zeg maar de patrones, die volgens goed ingelichte kringen afkomstig was uit Den Haag, grootgebracht aan de Laan van Oost Indië. Zo heet deze laan formeel, maar bij de chique kale kak heette het “Laan de NOI” (spreek uit als noix). Op zondagmorgen brouwde de patrones zelf de koffie voor de kerkgangers die na afloop van de heilige mis in hogere sferen verkeerden en bij haar een bakkie troost gingen halen. Nou, dat hebben de gasten geweten! Stonden gelijk weer met beide benen op de grond. Ze mixte de oude overgebleven koffie van zaterdagavond met vers gezette koffie, met een schepje Buisman en een paar korreltjes zout erbij. In die tijd bestond er alleen maar filterkoffie. De zaak lag buiten het rayon van de hopjesfabriek, dus wat moest ze anders met de overgebleven koffie? De gasten merkten het immers toch niet, dacht ze.

In een vorig leven was deze Haagse dame stewardess en heeft toen bij de leiding van de luchtvaartmaatschappij het idee geopperd om een nieuw gerecht aan boord te serveren namelijk “air frit” oftewel gebakken lucht. Chique Hagenezen spraken vroeger uitsluitend Frans vandaar haar Franse benaming. Maar wat een teleurstelling voor haar, frituren was helaas niet toegestaan aan boord, dus ging het niet door. Zelf ook nog een poos in den Haag gewerkt in een poepchique restaurant. Daar kwam op een avond de grootste hoerenbaas van Den Haag met een broodmager liefje. 

Een zogenaamde Skeletslet, behalve dan haar bovenkant à la Dolly Parton, daar bevonden zich haar Haagse bluf borsten, want vanwege de omvang ervan waren ze hoogst waarschijnlijk niet helemaal op natuurlijke wijze tot stand gekomen. Tegenwoordig noemt men zo’n skeletslet een heroïnehoertje, maar die term bestond destijds nog niet. Waarschijnlijk neemt haar “baas” haar mee uit eten vanwege haar uitstekende financiële resultaten. Deze dame leidt vast en zeker een veelbewogen leven, stilliggen is er niet bij, want anders kan de kassa niet rinkelen.

Dan komt op zeker moment de champagne met kreeft op tafel. Champagne zal wel de huisdrank van het deftige peeshuis zijn waar deze dame werkte en is dus geen probleem voor haar om te drinken. Maar die kreeft… ja, dat was wel een probleem.  Zo’n echte plat Haagse dame uit het volksmilieu, eet het liefst een broodje bal en een kano bij de koffie. En na een tijdje komt de rekening, die brengt de maître himself. 

Normaal stond hij al achter de schermen samen met zijn baas te sparren, met een flink aantal neuten op, om vervolgens lekker samen door te zakken. Maar in dit geval maakte hij graag een uitzondering! Boog als een knipmes aan tafel terwijl de hoerenbaas, als fooitje, een briefje van 100 achter zijn pochetje stopte. Dat heeft dat wijfie bij hem aan tafel al binnen een stief kwartiertje terugverdiend. En zo kan deze Haagse beschermheer weer eens zijn patserig gedrag vertonen. En, omdat de maître dit spelletje goed meespeelde, zag je opeens dat Haagse ego van deze luxe pooier helemaal uitdijen.

Tenslotte om Den Haag nog eens te typeren: in je beste kloffie, een punt retourgebak bij de koffie. Voor niet kenners: dit is afgeprijsd gebak wat over is van de vorige dag en via een zijingang van de luxe banketbakker Krul verkocht werd. Je mocht daar vooral niet gezien worden. Filet americain over datum, krijgt een tweede leven als broodje bal, Dus geen zorgen om het kiemgetal. En Ado’s Haags kwartiertje, wordt weggespoeld met een evenementen biertje.

Kortom buiten alles pracht en praal. Binnen echter, super kaal.

Martin de Baat