Razendsnelle veranderingen in onze eet- en leefpatronen.

Pochen met een grote hoeveelheid vlees op je bord; op social media zie je het steeds vaker gebeuren. Langzamerhand overheersen de snapshots van biologische, vegetarische en extreem gezonde maaltijden de gemiddelde tijdlijn niet meer. De foodie anno 2015 is eindelijk quinoa- en gojibessenmoe zou je haast denken. Daar komt bij dat er haast geen grote stad meer is zonder hippe hamburgertent. Dat vlees wordt omringd door een jonge energieke meute mensen, een lokaal gebrouwen biertje en vintage meubelen. Fast casual, heet dat. Een snelle lekkere hap in een fijne atmosfeer.

Tegenwoordig zijn mensen op zoek naar comfort food: maaltijden die troosten en verwarmen. Daarnaast barsten grote steden van de jonge mensen die liever een lekkere maaltijd in een gezellige omgeving gebruiken dan dat ze thuis iets opwarmen in de magnetron. De nieuwe foodhallen in Amsterdam West zijn het ultieme voorbeeld van Fast casual.

Downgrading

Als je op zondagmorgen naar de vogeltjes markt in Antwerpen gaat dan zie je daar bij de viskramen op straat, keurig met wit tafellinnen bedekte, statafels. Hier staan de Antwerpenaren zich te goed te doen aan de Fines Claires met champagne, onder het toeziende oog van de visboer. Bij Ron Blauw kun je tegenwoordig zelfs al een hotdog bestellen. Wel in combinatie met een glas champagne of een stijlvolle gin tonic.

Upgrading

Haute friture, Vlaamse friettenten met authentiek stoofvlees, de Black Angusburger van hippe hamburgertenten zoals Burgertrut in Rotterdam, Burgerbar in Amsterdam en Burgerz in Den Haag. Al deze nieuwe ontwikkelingen zijn vooruitstrevend en worden door velen gewaardeerd.

Wat schetste echter mijn verbazing? Vrij recent in een verzorgingshuis geluncht tussen de echte oude en krakkemikkige mensen. De kok, nou ja, wellicht hobbykok, want gekookt wordt er niet meer, heeft een “truckermenu” bedacht voor de oudjes. Op de menukaart een afbeelding van een heuse drietonner met de vlam in de pijp. Alsof die oudjes daar op zitten te wachten. Ze gaan veel eerder zelf de pijp uit.

Ziet u een 90 jarige al een gehaktstaaf van 500 gram, een uitsmijter met 3 eieren of een mega hamburger wegwerken? Hier geen comfort food maar zeer oncomfortabel food. De beste mensen zouden deze enorme porties niet overleven, dus laten ze bijna al hun eten onaangeroerd staan. De oppositiepartijen in de 2e kamer vragen zich alsmaar af, waar de enorme voedselverspilling in de zorg vandaan komt. Nou ik weet het ondertussen wel.

Waarschijnlijk is de hobbykok in een vorig leven zelf trucker geweest en dacht bij zichzelf: “Laat ik er maar eens voor zorgen dat die oudjes flink aansterken”. Helaas dat gaat niet lukken zo! God verhoedde dat het trend wordt in de verpleeg- en verzorgingshuizen om ouderen vol te proppen met vette hap. Hopelijk zit hierachter geen goed geoliede marketingmachine, want dan zou het lijken op zogenaamde nostalgiemarketing! Zo terug naar je jongensdromen! Want welke jongen heeft niet gedroomd van een baan als vrachtwagenchauffeur op een grote truck met kalenders vol blote dames? Alles mag en niets moet, zo gaat de wereld er steeds meer uit zien.

Een Franse bistro die beweert echt Frans te zijn met als extra bewijs dat er zelfs slakken op de menukaart staan. Franser kan het bijna niet volgens de eigenaar. Maar op de kaart staat ook Panna Cotta en Brownie als dessert en als voorgerecht gerookte zalm met Ricotta! Het lijkt hier eerder op “Frans bedacht maar Italiaans gebracht”. Het moet toch allemaal niet gekker worden. Ook hier gaan we, denk ik, terug naar onze puberteit. Het schoppen tegen heilige huisjes zoals de Franse keuken: het instituut van de zeer chauvinistische Fransen.

Wat is er nu leuker om te rotzooien in een echt Franse bistrokaart. Je schuift er gewoon wat Italiaanse en Engelse gerechten in. Als dat niet rebels is, dan weet ik het niet meer. Wat dacht u van een gerenommeerd theater waar een complete snoepkraam is neergezet. Geopend voor aanvang van de voorstelling en tijdens de pauze. Zelf opscheppen uit grote bakken van dat hele goedkope, fel gekleurde massasnoep. Alsof zo meteen een regiment kleuterklassen komt aanstormen. Ziet u het al voor u? Volwassen mensen, meestal van middelbare leeftijd, die in deze goedkope, zoete meuk staan te scheppen! Kindertijdsentiment ten top zou ik bijna zeggen. Nog even, en we gaan straks op de kleuterschool zoute haring verkopen of we verkopen zelfs kinderwagens aan de 50 + partij.!

Trendy of vernieuwend, het is allemaal prachtig! Maar, of het allemaal zo ver moet doorslaan? Hier begin ik toch flink wat twijfels te krijgen!

Martin de Baat