We kennen allemaal de procedure van het afscheid nemen van onze gasten als ze het horecabedrijf gaan verlaten maar hoe zit het op andere momenten. Er zijn gasten die eigenlijk niet veel aanstalten maken om weg te gaan en dan wordt soms de trukendoos opengetrokken. Zoals de lichten aan, de kandelaars of lampjes en bloemen van tafel halen en de lakens alvast verschonen. Ook wordt er in sommige zaken een begin gemaakt met het opdekken voor het ontbijt. Allemaal zaken die niet bijdragen tot de rust en de sfeer en eigenlijk stille hinten naar de plakkers zijn, om het etablissement nu eens eindelijk te verlaten.

Om op deze manier non verbale communicatie te beoefenen is nou niet bepaald de meest gastvriendelijke vorm. Ook niet zoals Hans Wiegel ooit deed, om zijn gezelschap dat uit kamerleden bestond weg te krijgen. Hij verscheen in pyjama en wenste zijn gasten een goede nacht en welterusten. Dit adviseer ik u met klem om niet te doen, tenzij u in een zaak à la Fawlty Towers werkt.

Beter is het natuurlijk om verbaal te communiceren met de gasten en op een zeer discrete en fatsoenlijke manier aan te geven aan de gasten dat de zaak straks gaat sluiten. Je vraagt dan netjes of je nog iets kunt doen voor de gasten en of je alvast de rekening mag brengen. Wat mij echter persoonlijk als gast stoort is de situatie waarbij leden van de bedieningsbrigade de zaak plotsklaps verlaten en dus geen afscheid nemen van hun gasten.

Je hebt een leuke middag of avond, de gastheer of gastvrouw geeft je veel persoonlijke aandacht en verschijnt regelmatig aan tafel om te vragen of alles naar wens is. Opeens is hij of zij van de aardbodem, nou ja werkvloer verdwenen. Er komen dan vervolgens andere leden van de bedieningsbrigade bij je aan tafel en dat zijn dan soms wel 4 verschillende personen. Zo gaat het contact met de bediening ineens in een glijvlucht van persoonlijk naar behoorlijk afstandelijk.

Waar is de tijd gebleven dat de gastheer of gastvrouw je ontving en naar je tafel begeleidde en zichzelf aan je voorstelde en dan vervolgens tegen je zei dat hij of zij je gastheer/gastvrouw is voor deze middag of avond? Ook al is het om wat voor reden dan ook niet mogelijk om permanent een vaste persoon aan tafel te krijgen. Laat dan diegene die van plan is naar huis te gaan en die regelmatig bij je aan tafel is geweest dan even afscheid van je nemen. Zo van: “ Mevrouw, mijnheer, mijn dienst zit er op. Ik vond het leuk om u als gast te hebben. Mijn collega neemt het nu van mij over. Ik wens u nog een fijne avond en hoop u een volgend keer weer te mogen verwelkomen”. Al 2 keer in korte tijd meegemaakt dat onze gastheer als bij toverslag was verdwenen!

Misschien hoort deze verdwijntruc tot een nieuwe trend. In een kort tijdsbestek ervaar je als gast 2 uitersten, er wordt een soort schokeffect gecreëerd. Je ervaart eerst iets heel persoonlijks en dan kom je plotseling in een onpersoonlijke situatie terecht! Vanuit een gevoel van euforie door middel van de achtbaan naar een gevoel van teleurstelling. Dit lijkt me toch voor niemand wenselijk. Scheelt ook nog eens in de fooi! Ik weet zeker dat er lotgenoten zijn, die dit dus ook wel eens ervaren hebben. Hopelijk wordt er ook aan dit “enigszins vergeten”onderwerp in de nabije toekomst wat meer aandacht besteed.

Martin de Baat