Raw food

We doen nou net of er weer wat nieuws onder de zon is, niets is echte minder waar. Al zo’n 24 jaar geleden toen ik in het personeelsrestaurant van het AMC als chef werkte, liep het elke middag werkelijk storm aan het omvangrijke rauwkost buffet. De rauwkost was nauwelijks aan te slepen. Kom je in Duitsland dan merk je vanzelf hoe gek men hier is op Salat. Een maaltijd “ohne Salat” is eigenlijk ondenkbaar. Meestal kun je jezelf bedienen aan het Salatbuffet. De Duitsers eten deze salade voorafgaand aan het hoofdgerecht ook al blijven ze het trouw Beilagesalat noemen.

Nu was ik laatst in een dans en partycentrum voor een gezellige dans en hapjes avond en daar kreeg ik werkelijk de schrik van mijn leven. Ik wist niet dat het bestond. Mensen die zich voor kok uitgeven maar werkelijk van toeten noch blazen weten. Hier durft men het aan om verse pasta die gewoonlijk nog een minuut of 4 gekookt moet worden zonder dat deze pasta een druppel water heeft gevoeld te serveren en, als klap op de vuurpijl als saus, een kledder tomatenpuree, rechtstreeks uit blik. In eerste instantie denk je nog dat deze pasta een paar uur op de pass heeft gestaan, lekker uitdrogen onder de lamp, maar nee hoor. Het was nog erger, zo uit het pak op het bord. Lekker knapperig zult u misschien denken, nou eerlijk gezegd zaten we te knarsetanden. “Raw food” heeft hier een heel speciale betekenis.

Veel oudjes bekruipt het angstzweet bij de gedachte meegetroond te moeten worden naar een eetgelegenheid waar “beetgaar” hoog staat aangeschreven. Een ware nachtmerrie kun je deze doelgroep bezorgen door hen een flinke portie rauwkost in het vooruitzicht te stellen. De zogenaamde “raw fooders” zijn beslist van een totaal andere generatie.

De oorzaak van de weerzin bij de oudjes voor beetgaar en rauw ligt in het verleden. In een ongeveer 100 jaar oud kookboek van de Amsterdamsche Huishoudschool, geschreven door mejuffrouw Wannée, lerares aan deze inrichting, lezen we het volgende:

“Het gebruik van verschillende plantaardige voedingsmiddelen in rauwen toestand brengt voor velen onmiskenbare voordelen voor de gezondheid mede. Omdat bij deze wijze van voeden veel gevergd wordt van de spijsverteringsorganen moet zonder medisch voorschrift niet tot het gebruik van rauwkost worden overgegaan”.

Ja, dan ga je toch wel 2 keer nadenken voordat je hier aan begint. Tel daarbij op het slechte onderhoud van de gebitten in die tijd, dan kunt u zich voorstellen wat er gebeurt als er toch onverwachts een portie rauwkost voor zo’n oudje verschijnt. Men schaamt zich er dan voor, om al klappertandend, de lunch of het diner in gezelschap te moeten doorbrengen. Zonder rauwkost, zegt deze doelgroep, kun je ook 90 of zelfs 100 worden, dus waar praten we nog over! Op deze wijze wordt beetgaar en rauw categorisch naar de prullenmand verwezen. Niet zo gek misschien, als je het tijdperk aan den lijve hebt meegemaakt waarin de gaarkeukens, weliswaar noodzakelijkerwijs, hoogtij vierden!

Ondanks het feit dat vele oudjes “brand zuinig zijn”, is er geen haar op hun hoofd die er aan denkt het vuur van de gaspit veel vaker uit te laten. Liever een hogere gasrekening dan “in de rauw”!

Martin de Baat