Door Martin de Baat

De Pfalz wordt ook wel het Toscane van Duitsland genoemd en niet voor niets!

Men ziet hier palmbomen, citrusboompjes, mandelbluten, vijgen, tabaksbouw enz.

Ook de sfeer is mediterraans, de mensen zijn over het algemeen opgewekt en uiterst vriendelijk. Er heerst een relaxte sfeer dat onder meer tot uiting komt in de zeer Bourgondische levensstijl. Men gaat hier niet uit de weg voor een wijnfeestje meer of minder.

Het zogenaamde “feieren” is een rotsvast bestanddeel van de Pfalzer cultuur geworden. Gelukkig is het hier allemaal wat fijnzinniger dan bijvoorbeeld in Bayern waar zeer grote Schlachtplatten weggespoeld worden met al even grote potten bier, omlijst met rumoerige hoempa pa muziek. Zoals gezegd de Pfalzers weten wel raad met feesten en dit werkt zeer aanstekelijk op de toeristen. Ik ken bijvoorbeeld een Nederlands paar die ik nog maar zelden in nuchtere toestand heb aangetroffen. Denk maar niet als je ’s avonds naar een weinfest bent geweest dat je nog voldoende gelegenheid hebt om te ontnuchteren. Zodra de alcoholddampen enigszins zijn opgetrokken bevind je je alweer bij het Fruhschoppen. Dat begint zo rond 11.00 uur in de morgen! Omdat het hier allemaal iets beschaafder is dan in de rest van Duitsland vind je hier veel minder de grote potten bier maar in plaats daarvan de plaatselijke wijn die rijkelijk vloeit. Men kan hier niet zomaar een glas wijn halen aan de bar, het gaat hier meestal met flessen tegelijk! Al deze drank wordt weggespoeld op banken aan lange tafels. De mensen zitten hier kris kras door elkaar en bij elkaar, gemütlich te kletsen onder het genot van Pfalzer muziek . De plaatselijke specialiteiten voorkomen dat je hongerig van tafel gaat. Zo kun je o.a. Flammkuchen, Saumagen, Bratwurst, Crepes en Dampfnudelen nuttigen.

Ik begon me eigenlijk steeds meer af te vragen waarom hier toch zo vreselijk veel gefeiert wordt. Kom je als toerist bij een toeristenbureau dan gaat het natuurlijk ook om culturele info betreffende de streek, maar je krijgt ook gelijk een feestkalender overhandigd met een adressenlijst van alle wijnboeren.. Het is een lange opsomming van allerlei mogelijke wijnfeesten, soms gehouden in de meest pietepeuterige dorpen ( 1 1/2 huis en een schuur) waar je normaal geen sterveling ziet.Maar als er dan feest is kun je je auto alleen nog maar tussen de wijnstokken parkeren.

Welk geheim zou er nou toch achter al dat gefeest zitten?

Een insider vertelde me dat de Pfalzer erg van feesten houdt, nou dat had ik gelijk al gemerkt.

De echte Pfalzer wordt eigenlijk nooit “feiermüde”! Dat komt de wijnboeren erg goed uit want nu zal ik eindelijk het grote geheim ontrafelen waarom hier zo veel feesten georganiseerd worden. Het antwoord op deze vraag bestaat eigenlijk maar uit 4 woorden en dat luidt:

“De wijn moet op”!

Zoals de ouden zingen piepen de jongen dus toen we zo rond 22.30 uur met het boemeltreintje terug keerden van het wijnfeest uit Erpoltzheim zagen we tot onze grote verbazing op het stationnetje van Wachenheim groepjes jongeren die in de trein kwamen. Waarschijnlijk op weg naar het wijnfeest in Deidesheim dat tot in de late uurtjes doorgaat. En wat hadden ze bij zich? De heren liepen de trein in lurkend aan flesjes bier en de dames waren gewapend met flessen Sekt, af en toe een flinke slok nemend, uiteraard zoals het hoort, heel beschaafd de fles aan de mond. Dit noemen we bij ons “indrinken” of “inzuipen” , een verschijnsel waarvan ik in eerste instantie vermoedde dat deze gewoonte met name afkomstig was uit boernpummelkringen uit de Achterhoek maar nu kennelijk internationaal gemeengoed is geworden. Nu rest de oudere garde alleen nog de heren uit het gezelschap zover krijgen dat ze het bier inwisselen voor de wijn want waar draait het ook al weer om, juist …….de wijn moet op!

Niet iedereen is dol op de wijnfeesten, er zijn altijd uitzonderingen! Zo sprak ik een beschaafde Winzer die me vertelde nooit meer naar een wijnfeest toe te gaan. De reden, veel te hoge prijzen voor slechte tot matige kwaliteit. Ik kan niet anders dan de man gelijk geven, we hebben hier echter te maken met een ethisch probleem. Als het gaat om bestaansrecht van de ondernemer! Als men moet kiezen tussen uitstekende kwaliteit voor redelijke prijzen maar te weinig gasten of veel gasten bij hoge prijzen en een matige kwaliteit wat doe je dan? De Winzer die ik sprak kiest voor de eerste optie, hij kan het zich misschien ook veroorloven. Voor de wat meer kritische gast is het een zegen dat deze mensen er zijn. Hij krijgt immers zeer goede kwaliteit en service voor relatief weinig geld.

De grote massa gaat echter voor oppervlakkig vermaak waarbij de aspecten prijs en kwaliteit volkomen ondergeschikt zijn ( dit heet feieren), prachtige melkkoetjes voor de ondernemers van het snelle geld!

We zijn te gast geweest bij deze nobele Winzer die ook een restaurant exploiteert, Hier hebben we ervaren wat gastvrijheid en persoonlijke service betekent. Dit is toch een heel andere ervaring dan opgaan in de massa. Hij vertelde met passie over zijn wijnen, liet ondertussen een van zijn duurste wijnen proeven en schenkt ook nog eens bij zonder dit te berekenen. We hebben lekker eten van een goed niveau, zeer vriendelijke bijna aandoenlijke bediening van een schattig meisje, af en toe kwam de leerling kok ook aan tafel om de gerechten bij ons met flair te serveren en dit in een sfeervol, bijna romantisch decor.

Genieten heeft hier een veel diepere betekenis dan het gelal en gebral op een wijnfeest! Nou ja het is net als met carnaval je moet het misschien 1x per jaar meemaken en eens flink los gaan, de andere 364 dagen zou ik dan toch liever kiezen voor het “andere” genieten!