Omdat bij aankomst in het kasteelhotel onze kamer nog niet gereed was en we bovendien een high wine arrangement geboekt hadden vroeg ik aan de receptioniste of we ter overbrugging van de wachttijd hier alvast gebruik van konden maken. “Goed idee meneer, ik ga het voor u vragen in de keuken.”

Ondertussen begaven we ons naar de lounge en bestelden een kopje koffie, dit werd ons spoedig geserveerd. De receptioniste leek eigenlijk meer op een ouderwetse directrice, misschien was ze dat ook wel. Ze kwam later bij ons en zei: “Mevrouw, mijnheer, we gaan de kok zoeken en als we hem gevonden hebben zullen we vragen of u gebruik kunt maken van het high wine arrangement.” Maar na zo’n minuut of 20 werd ik toch wat onrustig. Ik dacht bij mezelf, ik ga maar eens poolshoogte nemen. De “directrice” was in geen velden of wegen meer te bekennen en de serveerster aan wie ze de opdracht had gegeven was eveneens spoorloos. Wel liep er een andere dame in de bediening, dus dan die maar eens vragen.

En wat denkt U? Juist, die wist van niks, want er had natuurlijk geen overdracht plaats gevonden. “Meneer, ik ga er onmiddellijk werk van maken zei ze, ik ga de kok zoeken!” “Als ik hem gevonden heb, ga ik het met hem bespreken.” Ja, waar zou die kok in godsnaam nou uithangen, normaal in de keuken zou je toch zeggen. Zijn kruidentuintje was hij in ieder geval niet aan het wieden, want de kruiden die werden door de groothandel gebracht. Of zit hij misschien achter de kamermeisjes aan, zei mijn vrouw nog. Wellicht is hij zijn zonden aan het opbiechten, bij de Benedictijner monniken, waar er nog een handjevol van op het terrein verblijven?

En zo maar verder speculerend, totdat het verlossende moment zich aandiende. De kordate dame van de bediening kwam heel opgelucht naar ons toe lopen en zei vol trots: “ Meneer ik heb de kok gevonden en het kan allemaal, maar het duurt wel 20 minuutjes.” Oké, geen bezwaar zeg ik nog. We konden toch niet op de kamer terecht, dus. En daarna dacht ik gelijk, 20 minuten om een paar blokjes kaas af te snijden en een paar vegetarische loempiaatjes in de frituur te mikken en wat stokbrood te snijden? Het is wel een kok die na zijn langdurige verdwijning en miraculeuze verschijning maar zeer moeilijk op gang kan komen. Ach, zei mijn vrouw, maak je niet druk, het is toch vakantie. En na 20 minuten kwam er inderdaad een etagère met diverse stukjes kaas, brood en wat warme hapjes.

“Wat voor wijn wilt u meneer, wit of rood?” Eh, wat voor witte wijn heeft u zoal, vraag ik nog. “Dat weet ik niet meneer.” Weet u dan of de wijn droog is of misschien half droog. “Nou ik denk een beetje halfdroog.” Ik geef het maar op, dus ik vraag maar ook niet meer naar de rode wijn. Omdat het “high wine arrangement” uit 2 glazen per persoon bestaat, komt de gastvrouw na een tijdje vragen of alles naar wens is en of ze nog een keer bij mag schenken. Dus 2 nieuwe glazen wijn. Als ons, op een zeker moment, verteld wordt dat onze kamer gereed is, besluiten we op te stappen maar dat lukt zo maar niet.

Plotseling komt er een jongedame naar ons toe, die kennelijk de service heeft overgenomen. “Meneer, zal ik het 2e glas wijn op uw kamerrekening boeken?” Mevrouw, het arrangement bestaat uit 2 glazen wijn per persoon, zeg ik. “Dat ga ik dan even checken meneer.” Even later komt ze terug en zegt: “Nog een prettige dag verder!” Geen verontschuldiging, helemaal nada, niets! Niet alleen onderling informatie overdragen is hier een probleem, de medewerkers zijn kennelijk ook niet op de hoogte van wat de arrangementen inhouden.

Personeel rent hier op en neer, want er zijn 2 bruiloften aan de gang. Ze geven ons het gevoel dat ze geen tijd hebben voor individuele gasten. Eigenlijk voel je je hier niet echt welkom! Vanavond zijn er 2 bruiloftdiners, we gaan hier dus vanavond maar niet eten, het komt ze vast beter uit maar nog veel belangrijker: Het komt ons ook beter uit! Want, niet alleen de kok was zoek, professionaliteit is hier nog verder te zoeken!

Martin de Baat