Een Chinees specialiteiten restaurant, waarvan je er niet achter kunt komen wat er op de menukaart staat. Doodeenvoudig omdat deze niet beschikbaar is. De chef is internationaal jurylid van Chinese kookwedstrijden en is zelf Chinees meester-kok.Het restaurant profileert zich als een specialiteitenrestaurant, dus niet de doorsnee Chinees, zoals ze zelf zeggen: “van om de hoek”.

Maar als je het aandurft om de hoek om te gaan van dit restaurant, dan kom je aan de achterkant enigszins bedrogen uit, want daar bevindt zich “de zeer traditionele afhaal” . Hier vindt men gerechten op de afhaalkaart die exact hetzelfde zijn als bij elke willekeurige Chinees om elke willekeurige hoek. Of zou er dan toch iets bijzonders aan de hand zijn met nummer 27, Nasi of Bami goreng met ei en ham voor € 6,50? Onbegrijpelijke constructie, het blijft gissen wat je binnen in de luxe entourage van het restaurant kunt verwachten. Ook de website geeft hier geen informatie over, maar gek genoeg wel over alle afhaalgerechten.

Dan even verderop de Thai, een Nederlander die het hoogst waarschijnlijk met een Thaise dame heeft aangelegd en deze heeft meegenomen naar Nederland om voor hem te gaan werken in de keuken. Tegelijkertijd mochten er waarschijnlijk ook nog een aantal familieleden mee. Aan hen valt de eer te beurt 7 dagen per week lunch en diner te buffelen in dit restaurant. Ga je naar de website van deze zaak, dan gaat het voornamelijk over afhalen en thuisbezorgen, maar dat er ook een eetgelegenheid ter plekke is, wordt niet echt duidelijk. Volgens de baas moet de website vernieuwd worden, maar het komt er maar niet van, vandaar ook al die oude, negatieve recensies uit 2011, toen er nog een andere eigenaar in de zaak zat.

Tja, communiceren moet je echt leren!

Je zou denken wat aardig van die man dat hij een praatje met je maakt en zo geïnteresseerd is, maar dan komt plots de aap uit de mouw. Hij vraagt ons en passant waar we wonen? Als ik zeg dat we in Amsterdam zuidoost wonen antwoord hij: “ dat is dan net buiten onze regio!”Welke regio bedoelt u, vraag ik nog. Onze bezorgregio voor de thuismaaltijden antwoordde hij! “ Ach zo”, kan ik op dat moment alleen nog maar uitbrengen.

Dit is een typisch buurtrestaurant, met veel vaste gasten, dus in zijn ogen ben ik denk ik: “ Een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker, dus eens even vragen waar vandaan”. Wel slim van deze baas, om de voor hem onbekende gasten te vragen waar ze vandaan komen Deze ondervraging diende dus een hoger doel, namelijk om ons klant te maken van de thuisbezorgservice. Het lijkt erop alsof het beleid van deze ondernemer is, dat je hier gewoon een keertje, zeg maar voor proef komt eten, om vervolgens alleen nog maar gebruik te maken van de afhaal- en thuisbezorgservice. Waarschijnlijk is dat voor hem het meest winstgevend. Dit restaurant bevindt zich in een winkelcentrum dat ’s avonds, zoals dat met de meeste winkelcentra het geval is, totaal is uitgestorven.Aan de achterkant van de zaak is een terras, voorzien van gedekte tafels. Ja, ook in de winter! Hier kun je dus buiten eten en roken terwijl je toch binnen zit te eten  en te roken. Hoe dat allemaal kan? Je zit namelijk niet echt binnen of buiten, maar in de overdekte hal van het winkelcentrum. Daar zou de baas wellicht wat meer zijn voordeel mee moeten doen.

De dame die bij ons aan tafel komt, om de bestelling op te nemen, spreekt nauwelijks een woord Nederlands. Ze kan geen uitleg geven van de gerechten van de kaart en als we om een fles mineraalwater vragen, kijkt ze ons aan alsof we een oneerbaar voorstel doen. Water met koolzuurgas, zegt mijn vrouw nog tevergeefs! “We hebben niet”, is haar antwoord. Dan maar gewoon water proberen te bestellen en dat kwam ook maar niet, dus nog een keer W- A –T- E- R roepen en toen kwamen er dan eindelijk twee glazen water. Je kunt als slimme ondernemer wel je gerechten nummeren, maar dan moet je dat ook met de drankenkaart doen anders loopt het alsnog spaak met deze geïmporteerde medewerkers.Waarschijnlijk heeft de Thaise kokkin van de open keuken net effe wat heet water gepakt en denkt de serveerdame er natuurlijk niet aan, de mengkraan even door te laten lopen.

Nu weet ik uit ervaring dat Thais eten behoorlijk heet kan zijn en dat bleek hier ook het geval te zijn. Maar als je warm water als bluswater moet gaan gebruiken om je binnenbrandje van de eerste gang te blussen dan wordt het toch wel lastig blussen! Hadden we nou maar Spa rood gezegd, misschien was dan het kwartje wel gevallen, want het is net als met de tegenwoordige baby’s en peuters: Papa en Mama kunnen ze niet als eerste zeggen maar wel Gamma. Merknamen zijn blijkbaar voor iedereen makkelijker te leren dan soortnamen.

De eigenaar, een zeer corpulente jongere man, had naar eigen zeggen op een Zwitserse hotelschool gezeten. Hij had in ieder geval meer verstand van zaken, dan de dame, want die kwam er betreft het mineraalwater niet uit. Deze dame kwam bovendien ook nog eens ongevraagd de rekening brengen. Dat versterkte wel een beetje het gevoel dat het niet de bedoeling is om hier nog een even lekker na te tafelen. Deze dame was waarschijnlijk meer gewend om aan de afhaalbalie te werken.

Maar deze baas zullen we maar zeggen, had destijds blijkbaar wel flink wat praktijklessen op de hotelschool verzuimd, want zijn débarrasseertechniek leek nergens op. Zoals bij moeder thuis maar dan nog een graadje erger. Alles op elkaar stapelen, ongeacht of er wel of geen etensresten op de borden zaten. Bovendien plant hij ook nog eens rustig de legumières met rijst en mie er tussen. Toegegeven, gastgericht is hij wel! Hij vraagt ons, of we nog iets willen drinken en of alles naar wens is.

Bovendien laat hij ons weten dat alle gerechten van de kaart vegetarisch bereid kunnen worden. En passant vertelt hij ook, dat er elke week uit Thailand o.a. verse basilicum en verse orchideeën voor zijn zaak worden ingevlogen. Kijk daar zou je nou ook iets meer kunnen doen in je communicatie. Voorzichtig probeer ik bij het afscheid nog te melden dat ik twijfelde bij de reservering of het wel een restaurant was of alleen maar afhalen en bezorgen. Ja, die foto van het restaurant wilde hij dan nog wel een keertje voor alle duidelijkheid op de site plaatsen.

Toch zonde, al die kansen die hier niet benut worden, allemaal te wijten aan slechte communicatie. Goed communiceren, dat moet je echt als eerste leren!

Martin de Baat