Italie?

Nooit geweten dat Italië aan Siberië kon grenzen

Een Italiaanse eetgelegenheid waarbij Italië ophoudt in de keuken en in het restaurant Siberië begint.

Alweer op basis van reviews gekozen voor, dit keer, een Italiaans restaurant.

Je weet natuurlijk nooit wat voor mensen dit restaurant aanprijzen.

Sommige mensen vinden al gauw iets leuk en lekker, bijvoorbeeld omdat ze niks gewend zijn.

Dit restaurant heeft zowel aan de buitenkant als in de inrichting geen enkele link naar het mediterrane. Je zou bij binnenkomst eerder denken aan een zogenaamd “Deutsches Haus”, een zeer gutburgerliche restaurantformule waar schweinehaxe, schweinegebrat en jagerschnitzel de top 3 bezetten.

Een zeer omvangrijke dame, type manwijf, met een breed front verpakt in een dagelijks kloffie, ontvangt ons. Ze zegt nog net gedag, vervolgens wordt er gevraagd of ik gereserveerd heb. Ik antwoord: “ Nee, ik heb niet gereserveerd”. Gelijk daarop gaan haar wenkbrauwen fronsen en de lippen krijgen een verbeten trekje voorafgegaan door een flinke zucht. Vervolgens gaat de arm uit, richting tafel, waar we kunnen plaatsnemen. Er wordt een stoel bijgeplaatst waarop een groot bord met de dagspecialiteiten wordt gezet, dit herinner ik me nog uit de jaren 80 of zo!

Niets, maar dan ook niets wijst er op dat je je in een Italiaans restaurant bevindt.

Ik kan me niet voorstellen dat deze mevrouw de echtgenote is van de eigenaar die zich in de keuken bevindt. Van deze eigenaar heb ik later kunnen vaststellen dat het een echte Italiaan is.

Elegantie en verfijning, zo typisch Italiaans is hier ver te zoeken.

Waarschijnlijk is deze mevrouw hier aangenomen voor de bediening en dit lijkt me een gigantische vergissing. In de menukaart wordt verwezen naar de wijnkaart, zodra je daar om vraagt krijg je als antwoord dat er alleen maar open wijnen zijn: namelijk rood en witte Soave en dat is het dan.

Ergens in een hoekje zie je nog een klein showtafeltje met andere Italiaanse wijnen maar ja, dat zal alleen maar voor de show zijn.

Bestek voor het hoofdgerecht krijg ik niet, uiteraard bleef er een couvert aan deze 4 persoonstafel staan. Omdat we met z’n drieën waren zodat ik gelukkig gebruik kon maken van het bestek naast me.

De gerechten die uit de keuken komen zijn iets beter dan van de gemiddelde Italiaan.

Jammer dat de huisgemaakte Tiramisu begeleidt wordt door nep slagroom. Hoe kun je zo iets bedenken in combinatie met huisgemaakte Tiramisu!

Zoals u zich misschien herinnert eet mijn schoonmoeder voor een zieke kip. Ze had genoeg aan een kopje soep maar de Irish coffee, die slaat ze liever niet over.

Helaas voor haar, maar de corpulente dame gaf niet thuis op mijn verzoek een Irish coffee te maken. Dat hebben we niet!

Uiteraard was het restaurant lang niet vol toen we de zaak verlieten dus waarom we hadden moeten reserveren begrijp ik niet. Wat je hier ziet is dat er een enorm verschil zit tussen het niveau van de keuken en het restaurant. Het gastheerschap komt hier totaal niet uit de verf, waarbij de inrichting van de zaak het nog erger maakt.

Deze dame in de bediening zou er in haar eentje wel eens voor kunnen zorgen dat het voortbestaan van dit bedrijfje aan een zijden draadje komt te hangen.

Hoe is het mogelijk dat de eigenaar dit niet in de gaten heeft?

Wie weet is de zaak volgend jaar dichtgespijkerd, jammer, maar het zou me niet verbazen!

Martin de Baat