Veel jongeren hebben een iPad een iPhone, een BlackBerry en wat dies meer zij. Jongeren zijn allemaal wereldburgers geworden, hun bereik is ongelimiteerd, men weet alles van elkaar, via netwerken, social media enzovoort enzovoort.

Stel dat we onze voorouders weer tot leven konden wekken en ze even tijd gunden om in de huidige wereld rond te kijken. Deze mensen zouden van schrik spontaan een hartaanval krijgen. De snelheid van leven, de enorme veranderingen, de oppervlakkigheid van onze contacten. Het taalgebruik van doei tot en met opzouten.

Als je vroeger in een dorp geboren werd kwam je er alleen maar uit om naar je laatste rustplaats gebracht te worden tenzij de luxe bestond van een eigen kerkhof. Vakantie en reizen: DAT BESTOND GEWOON NIET. Je buren kende je door en door, tegenwoordig weet je niet eens dat je buren hebt.

Is er dan op alle gebied zo veel veranderd? Antwoord Nee, zeker niet! Kijken we naar smaak, dan zitten vele jongeren en ook ouderen nog, zeg maar, in het stenen tijdperk, gevangen in het dorp van de smaak. Ook de wereld van de smaak ligt voor ze open maar men durft deze absoluut niet te betreden!

Het lijkt wel of op het gebied van de smaak de tijd stil is blijven staan. Aan de meeste primitieve verschijningsvormen van voedsel wordt krampachtig vastgehouden. Niet voor niets dat Mc Donalds overal op de wereld het vertrouwde voedsel serveert. De horden Nederlanders die jaarlijks naar Benidorm afreizen vinden daar hun tot hun grote vreugde het vertrouwde patatje, de frikadel, de shoarma en de kroket.

Staan deze mensen dan helemaal niet open voor vernieuwing? Als u vindt dat de beruchte kapsalon en waterfiets daar toe behoren, dan wel natuurlijk! Gemakkelijke smaken zoals zoet, romig, zacht en vet dat vindt men lekker. Oudjes zijn verzot op hun advocaatje met slagroom, dat mag best maar…… Een educatieve lunch sterft vaak in haar schoonheid omdat vele jongeren het eten laten staan.

De bekende uitspraak: “ dit lust ik niet” is alom tegenwoordig. Als je dan vraagt wat ze thuis eten dan schrik je je rot. Het gaat van een pizza op de bank tot een patatje oorlog bij de tv. Bitter,zuur en zout, op zich fantastische smaken komen in hun vocabulaire niet voor.

“Wat de boer niet kent dat eet hij niet”. Door de digitalisering is de wereld een dorp geworden maar…. Hoe kunnen we het dorp van de smaak openbreken, wie heeft daarvoor de sleutel? Natuurlijk heeft iedereen zijn voorkeuren voor wat hij of zij wel of niet lekker vind cq graag lust, maar volgens mij kun je dit pas te weten komen als je het een en ander geprobeerd hebt en als je er bovendien ook nog wat achtergrondinformatie over ontvangen hebt.

Verder moet je andere smaken ook leren waarderen en dat kost tijd en wellicht ook nog wat moeite. Daar moet je dus open voor staan en misschien moet je er wel ’n stukje in begeleid worden. Helaas het begeleiden, wat eigenlijk de basis zou moeten zijn, wordt bij velen thuis, in ieder geval niet gerealiseerd. Het fundament van de smaak, waar de ouders de eerste steen voor zouden moeten leggen wordt een bouwval als jongeren daar niets van mee krijgen.

Daarom is onderricht over smaak, zoals dat tijdens de week van de smaak, op basisscholen wordt onderwezen door mensen als Pierre Wind enorm belangrijk. Want er is meer in de wereld van de smaak dan het slappe dorp van zoet, zacht, vet en romig.

Martin de Baat