Zijn trends echt wel zo nieuw en origineel? Mijn antwoord: zelden of nooit! Neem nu de popcake, van oorsprong was die ontstaan uit restverwerking van stukjes overbleven cake, die wat werden verkruimeld en waaraan wat smeuïge ingrediënten werden toegevoegd om vervolgens tot balletjes op een stokje te worden getransformeerd.

Dit komt mij toch bekend voor. Wat dacht u, ja het is lang geleden, van de HAAGSE punt. Sjieke dames kochten die bij een gerenommeerde banketbakker in Den Haag en omstreken zonder dat ze wisten dat het van “afval”gemaakt werd. Zo’n deftige Haagse kakmadam was verrukt van de Haagse punt en was soms hevig teleurgesteld als deze punt even niet meer voorradig was. Wat moest de bakkersvrouw dan zeggen? Ze kon niet zeggen dat er te weinig cake en koekkruimels waren overgebleven deze week. Nee, ze zei dan dat de grondstoffen helaas nog niet binnen waren, om er de overheerlijke Haagse punten van te kunnen maken.

Het gekke bij sommige trends is dat het soms een 2 stromenverkeer is. Tenminste als je naar de patisserie kijkt. Aan de ene kant de invloeden uit de USA zoals popcakes. Maar ook de muffin en de cupcake, welke net als de popcakes al een beetje op hun retour zijn en worden opgevolgd door de Red Velvetcake met lekker veel rode kleurstof, de Brownie , de Carrot Cake en de New York Cheese Cake. Je kunt wel zeggen dat dit producten zijn voor het grote publiek.

Voor diegenen, die frequent de Beethovenstraat , de PC Hooft en omstreken met een bezoek vereren is er een heel ander trend waarneembaar. Nee, geen Parijse soes, die is veel te ordinair maar de Parijse Eclair. Eclair betekent letterkijk bliksemschicht en zo snel kan deze trend ook weer voorbijgaan. Het is de opvolger van de welbekende Macaron, eveneens afkomstig uit Parijs, die nu enigszins op zijn retour lijkt te zijn.

Een Eclair, voor de niet ingewijden onder ons, is een doodgewone langwerpige soes met daarop een vrij dikke laag fondant of chocoladeglazuur met meestal een romige vulling.

Door te werken met allerlei smaakjes en felle kleurtjes is de eclair ineens heel bijzonder geworden.. Zo bijzonder, dat er op het CS in Amsterdam al een speciale winkel is geopend die “Le Clair” heet, Je betaalt hier al gauw € 3,50 voor deze soes en je kunt ook een hartige versie kopen. Geen hotdog maar een “Chien chaud” zit er dan in je soes.

Natuurlijk is een verse Eclair heel smakelijk, maar niet lekkerder dan een echte Bossche bol, een goede Moorkop, een bananensoes of Parijse soes. Maar ja, dat is natuurlijk veel te gewoon. Het bijzondere is net zo gewoon maar door ander afwerkingen cq vullingen wordt het heel speciaal gemaakt met de bijbehorende poeha en prijzen.

Zijn er dan ook Nederlanders die dit soort slimmigheden uit Parijs niet kopiëren maar zelf iets bedenken. Jazeker! Lang, heel lang geleden kon je bij de banketbakker ook kano’s kopen. Dat was ongeveer in de tijd dat het woord kano nog met een c geschreven. Die kano’s liggen nu alleen nog in het schap van de supermarkt. Zelfs de rondo’s die dezelfde vulling en deegmantel hebben, kom je steeds minder tegen.

Wat heeft hoogst waarschijnlijk een inventieve Hollandse banketbakker nu bedacht? Hij maakte open kano’s dus zonder bovenkant en spuit en legt er allerlei toppings op. Ineens heten deze goede oude kano’s nu “slofjes” en ze varen, sorry, lopen als een trein. Zeg maar oude wijn in nieuwe zakken dat is wat heel vaak innovatie tot trends maakt. Ach ja, als er maar mensen gelukkig van worden en als er maar ondernemers zijn die er een goede boterham aan verdienen, dan is dat prima toch?

Maar denk niet dat het allemaal nieuw is, want bijna alles is al eens bedacht, alleen weten velen dat niet omdat ze te jong zijn of zich te weinig verdiepen in de materie. Voor de Happy few: Parijs met zijn eclairs is nu nog dichterbij en voor de gewone jongeman, ja die staat nog steeds voor de American Cheese cake of Red Velvet in de rij.

Martin de Baat