Het hoe en waarom van “Pension”!

Of het nu nog vaak voorkomt weet ik niet maar in drie hotels waar ik gewerkt hebt woonden enkele gasten min of meer permanent. Wat voor gasten waren dat? Ze waren steeds welgesteld. Logisch natuurlijk want het is een kostbare zaak om permanent in een hotel(suite) te wonen. Bovendien waren het gasten op leeftijd die, of geen zin meer hadden om zelf te wassen, te koken en bedden op te maken of dit zelf niet meer konden. In ieder geval wilden ze ook verwend worden en vonden het prachtig dat alles voor ze werd geregeld.

Deze gasten waren vol pensiongasten. De maaltijden gebruikten ze soms in het restaurant maar werden ook wel op de kamer geserveerd. De meeste van deze gasten gebruikten het ontbijt op hun kamer.

Het woord vol- of half pension heeft natuurlijk raakvlakken met het woord pension. Vroeger waren er veel pensions in Nederland. Wie verbleven hier dan? Soms repatrianten maar vooral ook alleenstaande (vrijgezelle) mannen die min of meer permanent in het pension woonden. Ze gebruikten gezamenlijk de maaltijd, de zogenaamde table d’ hôte en hadden een simpele kamer met bed. Deze zogenaamde pensiongasten werden toen ook wel kostgangers genoemd. Ook veel reizigers maakten gebruik van pensions, dit waren dan kooplieden of vertegenwoordigers. Tegenwoordig zitten er vaak gasten in een pension die voor een bepaalde periode door hun bedrijf zijn uitgezonden. Ze zijn dan niet in de gelegenheid om ’s avonds naar huis te gaan.

Wat zijn tegenwoordig de overwegingen om een half pension of vol pension te boeken?Bijvoorbeeld mensen die dicht in de buurt van het hotel hun activiteiten hebben. Denk maar aan wintersport of strand vakanties. Maar ook vakantiegangers op leeftijd die niet meer zo mobiel zijn. In wintersportdorpen zijn vaak hotels waar je niet een willekeurig hotel binnen kunt stappen om te lunchen of te dineren. Het zijn zogenaamde half- of volpensionhotels. Deze hotels koken uitsluitend voor hun eigen pensiongasten. Je eet wat de pot schaft, in principe eenvoudige maaltijden en daarmee neem je best een risico. Niet altijd zijn er dan geschikte alternatieven voorhanden als je niet van een bepaald gerecht houdt. Bovendien loop je met een pensionarrangement nog een ander risico.

Stel dat het geserveerde eten onder de maat is dan zit je daar toch maar mooi gedurende de rest van je vakantie aan vast. Hotels die meer in de steden liggen bieden ook half pensionarrangementen aan. Het is natuurlijk een vorm van klantenbinding. Als je als gast in het restaurant van je half pensionmenu gebruik maakt kan het wel eens pijnlijk zijn om aan andere tafels aantrekkelijke à la carte gerechten voorbij te zien komen. Vaak zijn de verschillen tussen het pensionmenu en de à la carte erg groot. Teleurstelling maar ook spijt is dan vaak van de gezichten van de pensiongasten af te lezen.

Om dit te voorkomen worden pensiongasten vaak min of meer apart gezet. Niet direct persé in een andere ruimte (dit gebeurt ook wel maar dan meer met gezelschappen), maar in een min of meer afgescheiden gedeelte. Als pensiongast krijg je dan toch ongemerkt een beetje het gevoel dat je een soort 2e rangs gast bent. Sommige hotels, die alleen logies met ontbijt aanbieden, de z.g.n.hotels garnie komen regelmatig voor onaangename verrassingen te staan. Gasten die deze hotels boeken gaan of omdat ze geen geld uit willen geven of omdat de mogelijkheden beperkt zijn stiekem zelf op de hotelkamer koken.

Dat kan variëren van het gebruik van een campinggasstel tot een magnetron in de hotelkamer. Dit zijn voor de hotelier nachtmerrie gasten want met name het brandgevaar wordt hierdoor aanmerkelijk vergroot. Soms kiezen deze hoteliers dan toch maar voor een half pension aanbod ook al zijn het dan desnoods kant-en-klaar maaltijden.

In de steden gebeurt juist het omgekeerde. Geen verplicht ontbijt meer en nauwelijks half pension arrangementen. Niet iedereen wil gebruik maken van het ontbijt in het hotel of gunt zich daar nog de tijd voor (denk aan zakenmensen). Het aanbod aan ontbijt- lunch- en dinermogelijkheden is in veel steden overweldigend. De hedendaagse hotel manager heeft echter geleerd van de ouderwetse hotel restaurantformule. Gasten die alleen logies met ontbijt geboekt hadden meden het restaurant van het hotel waar ze verbleven en gingen elders eten. Restaurants in stadshotels leden vaak een kwijnend bestaan en waren niet winstgevend. Men zag het restaurant meer als service naar de gast, maar dan wel een heel kostbare.

Door tegenwoordig het restaurant te voorzien van een aparte entree en meer zichtbaar te maken, meer uitstraling te geven, lukt het beter hotelgasten en gasten van buiten binnen te krijgen.

Volpension heet tegenwoordig natuurlijk wat sjieker en noemt men nu vaak all inclusive. Met name de toeristen resorts bieden dit aan. Ook de drankjes zijn dan in het arrangement inbegrepen.

All inclusive, alles op locatie, dus de inkomsten voor deze ondernemer zijn gegarandeerd. Nu liggen die resorts vaak wel afgelegen, dus het valt voor de gasten niet mee om ergens anders te gaan eten. Je moet dus wel. All inclusive omvat ook tegelijkertijd all you can eat omdat de maaltijden in buffetvorm worden aangeboden.

Oost-Europeanen, vooral Russische gasten zijn hier erg van gecharmeerd. Of de resorteigenaren ook zo blij zijn is maar de vraag. Russen maken in toenemende mate een belangrijk deel van het totale gastenbestand uit. Veel gehoorde klachten zijn: drankmisbruik, geluidsoverlast en last but not least het overmatig volscheppen van borden en daar maar een fractie van nuttigen.

Misschien bestaat het hier al, anders zou het te overwegen zijn om het te introduceren. En dat is, dat je ook betaalt voor wat je niet opeet. Vele ondernemers zouden dan pas echt goed gaan verdienen. Dit extra verdiende geld kunnen ze dan besteden aan een workshop goede manieren! Een opvoedingsprogramma voor deze categorie gasten die kennelijk geen manieren hebben. Dit zou dan nog toegevoegd kunnen worden aan het al zeer uitgebreide all inclusive arrangement en ook hier zou de ondernemer dan zijn voordeel mee kunnen doen want het mes snijdt dan echt van twee kanten. Veel minder verspilling van voedsel en veel minder ergernis bij de overige gasten.

Martin de Baat