Lunch en high tea 

Luxe menu met als afsluiting koffie met petits fours. Alles leek perfect, geweldige gastheer, goede keuken en dan….. de finale: koffie met petits fours.

En wat komt er op tafel? Koffie met een klein schuimpje. Als de gastheer langs komt om te vragen of alles naar wens is geweest zeg ik hem: “Alles perfect, alleen misten we de petits fours bij de koffie zoals op het menu vermeld”. En wat dacht u dat het antwoord was? “Sorry meneer, maar onze patissier is momenteel druk bezig om de petits fours te maken voor het diner voor vanavond”. Als ik niet op een stoel had gezeten dan was mijn broek afgezakt! 

Ik was perplex want dit antwoord van de tot nu toe perfecte gastheer had ik never nooit verwacht. Of je verkoopt het menu niet tijdens de lunch of je serveert de petits fours, desnoods iets alternatiefs, met excuses.

Het werd voor mijn gevoel nog erger omdat hij enige minuten later verdwenen was. Misschien kreeg hij spijt van zijn uitlating en durfde hij niet meer aan tafel te verschijnen? In elk geval, zijn dienst zat er op zei de dame die de rekening kwam brengen. De geweldige indruk die hij van meet af aan op ons gemaakt had was als sneeuw voor de zon verdwenen. Er waren maar drie tafels aan de lunch dus hij had best wel even tijd om afscheid te nemen. De eerst indruk is heel belangrijk maar de laatste is zeker niet minder.

In een Engels top hotel, Reid’s Palace geheten, hebben we gereserveerd voor de high tea die hier als exceptioneel goed wordt beschreven. Er worden hier dagelijks zelfs twee zittingen geboekt.

Via de mail gereserveerd met vermelding: geen vis of vlees, in verband met de sandwiches. Bij binnenkomst in dit prachtige hotel nogmaals aangegeven geen vis of vlees te gebruiken omdat ik een lichte argwaan kreeg aangezien er in mijn reserveringsbevestiging niets hierover terug te vinden was. Wat mijn gevoel versterkte was dat het uiterlijk van de maître, die als twee druppels water op mr. Bean leek, niet bepaald een bijdrage leverde aan de groei, versus mijn vertrouwen, in de organisatie. 

Na een vrij lange wachttijd, waarbij we meegingen in de suggestie van de maître om met een glas Pommery te starten, welke overigens op een beroerde wijze werd ingeschonken terwijl deze twee glazen toch samen €38,- kostten, kwam de maître weer aan tafel. Hij vroeg heel zalvend of we bereid waren om met een zoete component te beginnen. We stemden  hiermee in maar dan alleen om te beginnen met de scones, vergezeld van marmelade en clotted cream. We voelden al nattigheid. “Toch vergeten om onze sandwiches vegetarisch te maken ondanks mijn verwoede pogingen dit al twee keer te melden”, zeg ik tegen mijn vrouw. Na het verorberen van de scones, de beste die ik overigens ooit heb gegeten, heb ik tegen de bediening gezegd dat ik nu eerst de sandwiches wilde. Die kwamen na nog een keer 20 minuten wachten. Daarna verliep alles volgens schema. Alles was van topkwaliteit zoals je mag verwachten op dit niveau maar voor zoveel geld mag je toch ook wel een perfecte organisatie cq bediening verwachten? 

Omdat we zo lang moesten wachten waren we de laatste high tea-ers van de 1^e zitting, dus om ons heen zagen we overal tafels waarvan het linnen door gehaaste obers op opzichtige wijze vervangen werd. “Laten we maar de rekening vragen”, zei mijn vrouw, want we voelden ons niet meer op ons gemak. Hier deugde zowel de eerste als de laatste indruk niet. Dus het kan nog erger!

Om in de steek trant te eindigen: het eten was in beide zaken uitstekend, de organisatie en bediening lieten flinke steken vallen en dat steekt me nog altijd!

Martin de Baat