Story telling of Fairy tale telling, ik kan er geen chocola van maken. We willen allemaal wel een betere wereld, maar de vraag is hoe bereik je die.

Lang, heel lang geleden, ik was nog een klein kind , toen werden de zilverpapier wikkels die om de chocoladerepen zaten keurig bewaard. Voor de missie zei mijn moeder. De paters verzamelden het zilverpapier en maakten het ten gelde. Zodoende heb ik in mijn jeugd heel wat repen naar binnen gewerkt, zogenaamd voor de missie. Wellicht kwam het geld voor een deel ten goede aan de arme drommels in de ontwikkelingslanden. Bijna een ouderwets woord geworden “ontwikkelingslanden”. Er gaat nog steeds veel geld naar toe wat wij als belastingbetalers financieren. Een soort crowdfunding van het Nederlandse volk voor hulpbehoevendheden. Mooi toch of niet?

Sommigen beweren dat er te veel aan de strijkstok blijft hangen en dat er niet veel geld terecht komt op plaatsen waar dat zou moeten. De commerciële jongens hebben een gat in de markt ontdekt en dachten wat de overheid doet kunnen wij veel beter. In no time worden er nog steeds goede doelen stichtingen opgericht. Sommigen vestigen zich op de Herengracht, ach wat maakt het uit, zo’n grachtenpandje huren op de duurste plek van Nederland. Ga voor de grap eens kijken bij zo’n adresje.

Staat er een Porsche Targa voor de deur en stapt zo’n puntschoen gladjanus strak in het pak in of uit dan weet je hoe het zit. Waarschijnlijk heeft hij als woonplaats Blaricum en als ligplaats voor zijn jacht Muiden. Want….. het goede doel is hij namelijk zelf. Al deze figuren lijden aan dezelfde ziekte namelijk: Ze moeten pronken met hun, pardon, uw geld. Zo worden er bijvoorbeeld ook miljonairs zoals Gerard Joling en Martijn Krabbé geronseld voor allerlei goede doelen loterijen. Zij moeten eerst van de opbrengst betaald worden en als er nog wat over blijft, dat is niet veel, dat gaat dan naar het goede doel, maar dat is eigenlijk bijzaak.

De laatste tijd krijg ik hier en daar als presentje een reep slaafvrije chocolade. De gever wil hiermee laten blijken hoezeer betrokken te zijn bij het onrecht in de wereld.

De oprichter van Tony’s Chocolonely wilde destijds gearresteerd worden omdat hij chocolade at van cacaobonen die door slaven waren geoogst. Helaas werd deze heer niet achter slot en grendel gezet. Waarom niet? Daar is geen beginnen aan, dan kan het hele Nederlandse volk wel achter slot en grendel. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de sperziebonen uit Senegal maar ook de Hollandse bonen zijn vaak niet zuiver op de graat. Hele volksstammen Polen komen naar ons land en worden hier behoorlijk uitgebuit. Voor een schamel loontje keihard werken op het land of in de fabriek met als huisvesting een oude schimmelige caravan op een dubieuze camping. Dus zijn we allemaal schuldig en moet eigenlijk heel Nederland opgesloten worden. En wat denkt u van de kleding uit Azië, die bij bijvoorbeeld Primark en C&A ligt? Vaak je reinste kinderarbeid en ga zo maar door.

Wist u dat de chocolade van Tony megapopulair is bij jongeren? Die hebben inderdaad geen benul hoe chocolade moet zijn. Toen ik de reep wilde breken, ja breken hoefde niet, want hij was bijna buigzaam. Glans zat er ook nauwelijks op. Toch zijn er nieuwe slaven ontstaan door het gebruik van de chocolade van Tony en dat zijn de gebruikers. Die zijn eraan verslaafd. Als je ’s nachts trek krijgt in een reep hoef je niet voorzichtig de reep in stukken te breken, want je hoort echt geen krak. Pa en ma en eventuele andere familieleden worden er niet wakker van. Je kunt hem dus rustig in je “lonely” opeten. Waar die repen gemaakt worden? Gewoon bij Callebaut in België, de grootste chocoladeproducent ter wereld. En of ze de boontjes van Tony apart verwerken, dus dat er een bordje hangt waarop staat: “Slaafvrij” en eentje waarop staat: “Inclusief Slaaf”? Wie zal het zeggen.

Wat ik wel weet dat dit soort chocolade 5 x zo duur is als een reep Milka, bij bijvoorbeeld de Action. 5 X ZO DUUR. Het zou leuk zijn als de consument nu echt eens te weten zou komen, wat er met het geld gebeurt, maar dat blijft natuurlijk altijd lekker vaag. Wat Tony kan, kunnen wij ook, dacht de spiksplinternieuw firma die Lovsum heet. Deze marketingclubjes, ja, dat zijn het en daar zijn ze super goed in, helpen niet mee te ontwikkelen maar te omwikkelen. Ze omwikkelen repen die ze niet zelf maken maar die wikkels zijn zo aantrekkelijk dat de repen vanzelf verkopen. Lovsum is zo slim om geen adres bekend te maken van de vestiging. Misschien ook bang dat er ontdekt wordt dat ze aan de Herengracht zitten of in een Porsche rijden? Wie zal het zeggen.

Moeten we nu deze chocolade blijven kopen? Als u denkt uw geweten hiermee te sussen moet u dat vooral doen. Uw geweten zal echter nooit rust hebben, want morgen staan er weer mensen met collectebussen te rammelen voor uw deur of in uw winkelcentrum. U wordt ook weer gebombardeerd met reclames, die een beroep doen op uw geweten, bij acties van de postcodeloterij, de vriendenloterij of ander loterijen en talloze goede doelen.

Liefdadigheid zat vroeger bij de kerkelijke instellingen en is nu verworden tot een kermisachtige business waarbij iedereen rijkelijk profiteert, echter nauwelijks degenen die het echt nodig hebben.

Martin de Baat