Zonder twijfel een fantastische show, maar die ga ik niet beschrijven, die moet u gaan zien en ervaren! Maar dan het begeleidende diner, daar ga ik het wel met u over hebben.

Voorgerecht*

“Friet garnaal”

Met room gebonden terrine van aardappel geserveerd met Hollandse garnalen, een mayonaise van piccalilly en een pikante whisky cocktailsaus bestrooid met paars aardappel zout

Tussengerecht*

“Ali B’s verrassing”

Rouleau van witvis geserveerd op een bedje van kus kus en besprenkeld met peterselieolie afgerond met een garnituur van wakamé

Hoofdgerecht*

“Mies Bouwman pan”

Cocotte gevuld met runder sukadelapjes geserveerd met appeltjes en knolselderij, in de oven gegratineerd met broodkruim, bestreken met een cranberry compote

Dessert*

“On Air dessert”

Lolly van speculaas parfait, terrine van mandarijn en bombe van Chocolade

Vooropgesteld, alle geserveerde voedsel was op de juiste temperatuur en zeer goed op smaak! Cateraar O7 is verantwoordelijk voor het diner tijdens de dinnershow. Dit diner zou vast spectaculairder zijn geweest als de cateraar OO7 had geheten. Nu weet ik ook hoe je zo’n 270 couverts, met het allergrootste gemak, met slechts 4 koks in de keuken, als 4 gangen menu, supersnel kunt doorgeven.

U denkt natuurlijk, dat is niks nieuws, gewoon regenereren, vervolgens de bediening laten marcheren en dat is helemaal waar. Maar hier is er een extra dimensie aan toegevoegd. Een dimensie die er voor zorgt dat het allemaal nog veel sneller gaat, met nog minder personeel in de keuken. Bovendien is er minder vakbekwaam personeel in de bediening nodig en er is er veel minder afwas.

En dat is eigenlijk even geniaal als simpel bedacht. Het geheim is: “Alle gangen als éénpansgerecht en in zakformaat serveren.” Elke gang bestaat uit één piepklein bakkie!

Bij het afruimen hoeven er geen borden afgeruimd te worden maar bakkies, die je bijna eindeloos kunt stapelen. En zeg nou zelf welke student Engels, rechten of archeologie zou dat niet kunnen! Onze studente Engels deed overigens enorm haar best het ons naar de zin te maken. Haar gebrek aan vakkennis werd ruimschoots gecompenseerd door haar uistraling, gastvrijheid, attentheid en vriendelijkheid.

Het voorgerecht, ontegenzeggelijk origineel bedacht, zat in een langwerpig schaaltje. Het waren stevige frieten van aardappelmousseline, gebonden met agar agar. Dat paarse aardappelzout erbij, dat intrigeerde me. Waarschijnlijk aardappelpuree van truffelaardappel, een uitstrijkje van gemaakt op bakpapier en laten drogen in de oven, dan vermalen en vermengen met zout en je hebt paars aardappelzout. Zo zou het gegaan kunnen zijn.

Mijn eerste gedachte bij het lezen van het voorgerecht, “de Kus Kus van Ali B” was, dat één of andere kantoorjuf met de culinaire bagage van een stoeptegel, het menu had opgeschreven. Maar het kan ook zijn, dat ze gewoon puur mazzel heeft gehad, omdat toevallig, zonder dat ze het wist, de Arabische vertaling van cous cous, kus kus is. Vrij zeker is in elk geval, dat er hier voor de menubeschrijving geen neerlandi” kus” geraadpleegd is! Wat wellicht ook toevallig was, was dat er even voordat dit gerecht geserveerd werd, het liedje “Save all your kisses for me” ten gehore werd gebracht.

Het tussengerecht

Bij het lezen van het woord “witvis”, bekruipt mij altijd een angstaanjagend gevoel. Dit doet me herinneren aan mijn bezoek aan de viswinkel, waar bij navraag waar het lekkerbekje van gemaakt was, het keurig ingestudeerde standaardantwoord werd gegeven ”Het is witvis meneer!” Witvis doet me steeds vaker denken aan onze vriend de Aziatische tong, oftewel de pangasius. Dat mijn schoonmoeder hierna toch nog een blaasontsteking heeft opgelopen snap ik niet, want voor 1 kilo panga wordt ca. 150 gram antibiotica ingezet.

Wat staat daar nou als tussengerecht zegt mijn vrouw, die haar leesbril weer eens was vergeten. Ik zeg een “rouleau van witvis”, schat. “Wat zeg je, een riool vol witvis?” Zoiets is het wel, ja, zeg ik nog. De Kus Kus van Ali B, verstopt in een mini tajine, dan toch maar liever de Kus van Therèse!

Vervolgens een pauzegerechtje dat er mag zijn. Een minidoosje, formaat luciferdoos, waarin een minpizza met een doorsnede van wel 3 cm. Tijdens het opdienen van dit doosje werd, ter ontluistering, ik bedoel ter opluistering, de carnavalskraker “Pizza” van Andre van Duin vertolkt.

En nu zijn we bij het hoofdgerecht beland! Voor de vegetariër was er natuurlijk ook een heel ander hoofdgerecht. En wat dacht u? U mag 1 keer raden. Goed zo, kan niet missen: Risotto met champignons! What else? Voor de carnivoren, het gerecht”Mies Bouwman pan”. Ik zou het eigenlijk liever “Open het dorp” willen noemen. Zo’n klein bakje dat in het niet verdwijnt bij het grote bord waar het op geplaatst is. En dat durf je dan hoofdgerecht te noemen?

Zodra het dekseltje van het cocotje wordt getild, opent zich het dorp. Cocotje, formaat Madurodam, waarin leegstand praktisch onmogelijk is . In dit mini dorp bevindt zich een hoeveelheid éénpansgerecht, dat zo afkomstig zou kunnen zijn uit de poppenhuiskeuken van Bart Smit. Lekker ouderwets draadjesvlees! Inderdaad, zo zou het moeten zijn. Maar, dit was echter een veel modernere versie van draadjesvlees, namelijk, een praktisch volledig draadloze versie! Hier nauwelijks nog een bedraad stukje vlees te bespeuren.

Tenslotte het On Air dessert. Dat klopt, zeer luchtig, wel lekker, maar ook weer Ieni Mini.

Niet te vergeten de begeleidende wijnen, die waren goed en zeer doordrinkbaar. De witte wijn bij de friet garnaal, was een witte Guadalupe 2011 uit Portugal. Frisse, fruitige wijn, wat citrustonen, dat combineert best goed met die friet met mayo. Of je nu bij het hoofdgerecht een Guadalupe rood uit Alentejo of een Côte du Rhône nam, beiden waren even smooth, zacht, rond, soepel en kruidig, net als de danseressen op het podium.

Het diner is hier duidelijk het ondergeschoven kindje. De show zelf is in één woord ”Geweldig!” Beste mensen, ik ga niet klagen over het totaalplaatje, want wat je hier krijgt aangeboden, is het geld dubbel en dwars waard. Na afloop van de show kun je nog een uurtje uit je dak gaan. Live muziek begint te spelen, prachtige danseressen betreden de dansvloer en in een mum van tijd is de vloer vol met swingende mannen, waarna de danseressen weer als sneeuw voor de zon verdwijnen en de heren, enigszins beteuterd kijkend, het nakijken hebben.

Wentink 21On Air, een onvergetelijke show, maar wel geserveerd, met een slechts zeer bescheiden, culinaire bijlage.

Martin de Baat