Koopt u ook wel eens iets bij bakkerij het Stoepje? U koopt nooit op de markt? Ja, vertel mij wat, dat zegt iedereen, maar ondertussen.

Het geheim: Zelfs sjieke dames uit Amstelveen laten zich verleiden om vanillenootjes en paleisbanket bij het Stoepje te kopen. De visite vindt het heerlijk, ze proeven het immers toch niet en het scheelt me een hoop geld, zei laatst een sjieke Amstelveense dame in vertrouwen tegen me.

Ik ben ook een keer de uitdaging aangegaan. De vanillenootjes, de echte, normaal gesproken één van de duurste koekjes, gemaakt van zuiver amandelspijs, gaan hier gewoon per half pond of gewoon per pond. Om het nog een beetje sjiek te houden vragen de Amstelveense dames als ze weer eens op “kraamvisite” gaan om 250 gram koekjes. Hier raken de Spakenburgse kraamvrouwen behoorlijk van in de war. Ik zeg dus gewoon, doe maar een half pond, nou ik heb het geweten. De mevrouw achter de toonbank riep me nog na, in de koelkast bewaren meneer, dan blijven ze lekker taai. Thuis gekomen riep mijn vrouw ”lekker bij een kopje thee”! Ik wil u de details besparen want ze zijn gruwelijk. Na enige verwoede kauwpogingen op deze superzoete gedrochtjes gaf ik de moed al op. Mijn noot verdween in de vuilnisbak.

Gelukkig vond mijn vrouw ze heerlijk, (is van huis uit niets gewend of gaat misschien wel vaak in Amstelveen op visite) heeft ze zo geleidelijk aan allemaal opgepeuzeld. En eerlijk is eerlijk, ik moet toegeven dat ze er tot op de dag van heden voor, zover ik kan beoordelen, niets van overgehouden heeft. Nou ja wel wat, wat dan zult u zeggen? Ik wil op vakantie naar Frankrijk dit jaar, mijn vrouw wil alleen maar mee als daar op de Franse markten ook Stoepjeskramen staan. Ik zeg nog tegen haar dat het Stoepje nooit toestemming zal krijgen om op de Franse markten hun tenten op te zetten. Ook al noemen ze zich dan, om minder op te vallen, ineens Petit Trottoir of iets dergelijks.

Geen enkele burgemeester van welke stad of dorp dan ook wil het risico nemen een volkswoede te creëren door deze Troep op de Stoep toe te laten. Ik zeg nog tegen mijn vrouw: Zie je het al voor je dat een Fransman op zondagmiddag aan de natte keek gaat zitten of op zondagochtend aan de Surinaamse broodjes met daarna een stukje van Oma’s olde wievenkoek van de Stoep. Niet voor niks staat op de website van het Stoepje “We wensen u een prettige vakantie”” dus ga er maar van uit dat je ze daar niet tegen komt.

Citaat van mijn vrouw: “De originele Natte Keek. Lekker nat en vol van smaak. Elk plakje een gebakje”. Maar wel buiten opeten, dan wordt tenminste alleen de stoep nat, zeg ik nog tegen mijn vrouw. Oké, zegt mijn vrouw dan ga ik wel met je mee naar Frankrijk, maar dan neem ik wel een pondje koek van de Stoep mee voor onderweg. Ik zeg nog, voor mij hoeft het echt niet, dan deel je het maar uit op de camping, waar al die andere Hollandse Stoepfans staan.

Het wordt nu toch wel hoog tijd dat het Nederlandse patisseriecollege een noodfonds gaat oprichten voor al die zwak begaafde smaakpapillen! Misschien wist u het niet maar Nederlanders besteden het minste geld aan eten en drinken.

Ze staan liever elke week op de Stoep bij Mediamarkt voor nog een luxere iPod of iPad, dan bij de warme bakker of de banketbakker. Als ze weer eens een verjaardag hebben, dan gaan ze echt niet gebakjes van € 2,50 per stuk inslaan. Oh, nee! Meestal trekken ze dan iets weg uit de vriezer van de Aldi of de Lidl. Sommigen maken het nog bonter. We zijn als rechtgeaarde Nederlanders ook “stapelgek” op klussen .

Ook programma’s als “Help mijn man is klusser” en “Bouwval gezocht” dragen hier hun steentje aan bij. Nu zijn er tegenwoordig bij de Aldi en zo, ook bouwpakketten te kopen om zelf je tompouce in elkaar te knutselen. Vooral de mensen die kind aan huis zijn bij Ikea hebben in de loop der jaren een zekere mate van handigheid opgebouwd. Het valt me op dat Ikea klanten vaak deze tompoucebouwpakketten aanschaffen. Ik ben nog nooit in de ongelukkige omstandigheden terecht gekomen om zo’n gevaarte te moeten opeten. Mijn kennissen komen gelukkig niet bij Ikea, dat is ver beneden hun stand zeggen ze. Hooguit, ja hooguit voor een gratis kopje koffie of voor die overheerlijke Scandinavische gehaktballetjes (zoals ze zelf zeggen) maar ook uitsluitend en alleen, als ze in de aanbieding zijn.

Wel is mij, toen ik een keertje op visite was, een diepvries tompouce van de Aldi voorgeschoteld. Ik heb me toch een partij zitten vechten met die tompouce. Je krijgt in een thuissituatie normaal gesproken alleen een vorkje erbij en daar moet je het mee doen. Omdat die diepvriesdingen zo taai zijn moet je daar haast eerst een cursus vrij worstelen voor volgen om deze ongeleide projectielen naar binnen te schuiven. Gelukkig kwam die van mij nog net niet op de vloerbedekking terecht.

Onze gastvrouw, die veel ervaring heeft met het nuttigen van deze zooi, was heel resoluut. Ze pakte het ding van haar bordje en schoof hem zo in een keer naar binnen. Zo had ik het dus moeten doen, maar ja, ik wilde het weer te netjes doen, stom hè? Die methode van onze gastvrouw is ook eigenlijk de enige manier die een goede afloop garandeert. Lekker hè, zeg ik nog tegen mijn gastvrouw. Ze schudde bevestigend met haar hoofd want ze kon natuurlijk geen woord uitbrengen. Ze stikte er gelukkig nog net niet in.

Wat moet je als gewone sterveling toch allemaal doorstaan om boven aan de Europese lijst te komen van het land dat het minste geld uit geeft aan eten en drinken. Nou ja, hoor ik u al zeggen, als het met voetballen of met de Olympische spelen niet lukt dan hebben in ieder geval nog iets anders om trots op te zijn. Trots op te zijn, roep ik nog vertwijfeld! Zuivere amandelspijs, zuiver roomboter, wie kent het nog?

Dat dit nog zo sporadisch voorkomt, dat is toch geen zuivere koffie!

Martin de Baat