Mijn vrouw zei laatst tegen mij: Eigenlijk ben jij een mof en dat vond ik niet zo leuk. Het is waar, ik ben geen Francofiel maar een Germanofiel. Ga graag naar Duitsland op vakantie, hou van Duitse wijnen vooral de Grauburger Edition en Riesling Spätlese trocken en dan moet het ook nog uit de Pfalz komen en zo zijn er nog veel meer liefdes zoals de Torten, speciaal de Käsekuchen und Schnecken,( een koffiebroodje in slakmodel). En niet te vergeten het geweldige bier en ga zo maar door. Maar om mij als mof te betitelen, ik hou niet eens van strand en zee, laat staan Bratwurst, roep ik nog. Dat klopt niet helemaal.

Toen zei ze: “ Ik bedoel eigenlijk een andere mof, namelijk de Franse. Hoe weet jij daar nou iets van? Dat heb ik op tv gezien, dat zijn van van die patisserie uitslovers en dat ben jij eigenlijk ook.” Dat is waar, ik ben behoorlijk fanatiek met patisserie, maar ik zou mezelf echt niet onder de MOF’s willen scharen. Dat is van een ongelooflijk hoog niveau. Bescheiden als ik ben, kom eerder in de buurt van een eenvoudige banketbakker in Nederland.

Nu kwam ik onlangs bij toeval in het bezit van een aantal MOF recepten. Voor degene die niet weten waar MOF voor staat. Meilleur Ouvrier de France, dit is het hoogst haalbare op patisseriegebied in Frankrijk.

Toch wel een uitdaging, om bijvoorbeeld zo’n bewerkelijk taartje van een gerenommeerde MOF na te maken. Beetje lastig met sommige ingrediënten zoals feuilletine, erg in de mode, eigenlijk een sjieke naam voor koekkruimels. Waar haal je dat spul vandaan? Het bleek te koop te zijn bij de Hanos, maar alleen in grote dozen. Ik heb geen zin om mijn familie de rest van hun leven koekkruimels voor te zetten. Na enig speurwerk kwam ik erachter dat het eigenlijk kruimels van wafels, zijn, die zorgen voor een krokante bite in een bepaalde receptuur.

Nu kan ik zelf wel wafelbeslag maken, maar toevallig was ik weer eens een keertje in Duitsland en net zoals alle Duitsers ben ik samen met mijn familie verzot op Italiaans ijs. Dus ‘s avonds getrakteerd op een Wundertüte, zo’n prachtige grote krokante wafelhoorn gevuld met van alles en nog wat naar keuze. Maar het duurde nogal lang voordat de mevrouw achter het ijsbuffet aanstalten maakte, om onze bestelling te klaar te maken. Drukke conversatie in rap Italiaans met een collega en wat bleek? De wundertüte wafels waren allemaal gebroken . In allerijl werd een nieuwe voorraad aangevoerd, Ja en toen kreeg ik het idee om wat van die kapotte wafels te kopen en voor een habbekrats mocht ik ze toen meenemen.

Het taartje heb ik ondertussen gemaakt en smaakte geweldig. Een bodem van melkchocolade, hazelnootpasta en feuilletine.( dus mijn gebroken gecrushte ijswafels) Dacquoise beslag met daarbij gebakken gecarameliseerde verse banaan, bavaroise van bananepuree en bananenlikeur uit Tenerife en tenslotte geglaceerd met een melk chocoladeglacage en een randje van gebruneerde gehakte hazelnoten. Een decor van chocola en plakjes gegeleerde banaan voor de finishing touch.

Ik ben geen Duitse mof en ook geen Franse, maar wat doet het er eigenlijk toe? Ik probeer mezelf te zijn, heb me laten inspireren door beide moffen en soms komt er dan iets heel moois uit.

Martin de Baat