Zoveel passie dat je er echt alles voor wilt opgeven. Of dat bestaat? Zeker wel!

Neem nu Alain Passard, de wereldberoemde groentekok uit Parijs. Deze man maakt ware kunstwerken op het bord waarvoor mensen van over de hele wereld naar Parijs komen om hier een hapje te komen eten. Nou ja, hapje eten, zeg maar buitenaards te genieten.

Deze man is 62 en nog steeds vrijgezel, het is een bewuste keuze van hem. Hij is namelijk met zijn groenten uit eigen tuinen getrouwd. Hij staat er mee op en, ik zou bijna zeggen, hij gaat er mee naar bed. Praat en musiceert met ze en nog veel meer. Of de man, die huilend bij zijn Bugatti staat, huilend van liefde en geluk en op de vraag als hij moest kiezen tussen zijn vrouw en zijn Bugatti, hij zonder blikken of blozen voor zijn Bugatti zou kiezen. Zijn auto is zijn alles en zal zeker voor komende generaties te bewonderen zijn. Deze mensen kunnen gelukkig kiezen, alhoewel sommigen wel vraagtekens zetten bij deze vergaande passies.

Aan de ander kant, ook weer geweldig dat er mensen zoals Passard zijn, met uitzonderlijk talent en dat willen delen met anderen. Weliswaar voor een dinermenuprijsje van 330 euro per couvert, exclusief de drankjes. Maar ach, wie maalt daar om.

Er is een tijd geweest dat er weinig te kiezen viel. Als je, bijvoorbeeld als jongedame, je passie wilde volgen door het onderwijs in te gaan, dan moest je je wel goed realiseren dat als je ooit zou willen trouwen dat je dan ontslag zou krijgen. En niet te vergeten, alle andere vrouwen die trouwplannen hadden konden een baan buitenshuis vaak vergeten. Je nam als vrouw namelijk de plaats in van een kostwinner (de man) en dat werd niet getolereerd.

Vrijheid is een groot goed en zolang iedereen binnen de wet blijft zijn de mogelijkheden praktisch onbegrensd. Dat gevoel krijg ik ook als ik over de Horecava loop. Het gonst en bruist van passie, creativiteit en vernieuwing. Wat was het dan vroeger allemaal star, alles bleef jaren bij het oude. Durf, lef en doorzettingsvermogen, maar ook geloof in jezelf of in je eigen idee zijn eigenschappen die noodzakelijk zijn om iets heel bijzonders te bereiken. The sky is the limit.

Gelukkig zijn er meer dan genoeg mensen die deze weg inslaan. Voor bezoekers van de Horecava , maar ook voor de bezoekende gasten van restaurants, waar de nieuwe generatie met veel elan de scepter zwaait, is het dan genieten geblazen. Kanttekening is wel, dat al deze fenomenale inspanningen vaak niet zonder gevolgen zijn. Een chef die zijn sterren verliest en zelfmoord pleegt, anderen die met een burn out thuis zitten. Het moet hier niet te veel op Japan gaan lijken, waar de prestatiedruk op jongeren zo groot is dat ze zich van het leven benemen. Jammer, dat dit soort zaken niet altijd voldoende serieus genomen worden en soms worden afgedaan als aanstellerij.

Als je je passie volgt, hou je het vaak wel een tijdje vol, ook als je onder grote druk moet werken. Maar als je door je directe omgeving of door de maatschappij gedwongen wordt steeds topprestaties te moeten leveren en als bovendien talent in onvoldoende mate aanwezig is dan is de uitkomst vaak desastreus. Laten we de groeibriljanten onder ons dankbaar zijn, voor wat ze ons geven en laten we er bovendien heel zuinig op zijn. En laten we ook de Japanse toestanden ver van ons weg houden. Dat zijn mijn horeca wensen voor het nieuwe jaar.

Ik wens u dan ook een gelukkig, gezond, maar zeker ook een passievol en creatief Nieuwjaar!

Martin de Baat