Bij binnenkomst in de toiletruimte begint het probleem al. Je kunt in een aardedonkere toiletruimte het lichtknopje niet vinden. Zou er ergens binnen een lichtknopje zitten of zit het misschien aan de buitenkant naast de ingang van de deur? Is er misschien een lichtsensor?

Ik overweeg een paar moves te doen die ik op dansles heb geleerd, een stukje Jive of Cha cha cha. Dat hoeft gelukkig toch niet, een flinke zwaai met beide armen is voldoende om het licht te doen aanspringen. Dus toch een sensor hier! Ik begeef me snel naar het dichtstbijzijnde urinoir waar ik vervolgens een dappere poging doe om, met gebruik van beide handen, keurig op de ingebouwde vlieg te mikken, springt het licht verdorie weer uit. 

Ineens is het letterlijk pik donker!

Wat kan ik nu nog bewegen? Mijn handen en lijf inclusief wat onderaan hangt zijn gefixeerd om te voorkomen dat ik nattigheid ga voelen op plaatsen waar je dat liever niet hebt.  Ja, ik heb nog geleerd om twee handen aan het stuur te houden!

Wat blijft er dan over? Juist ja, m’n  hoofd. Dan maar achtjes draaien met het hoofd en zie, het licht springt opeens weer aan. Ondertussen ben ik wel zo’n beetje uitgeplast en kom ik snel in beweging voordat ik de sensorgestuurde kraan niet kan vinden. 

Gelukkig heb ik daarbij dan wel weer twee handen vrij om er water uit te laten stromen. Leuk bedacht die sensoren om energie te besparen, maar je zou ze soms beter kunnen weglaten. Dat bespaart voor de gast een hoop ergernis.  Hoewel…. mijn nekklachten zijn nu opeens wel verholpen.

Martin de Baat