Even weg achter het stuur en daar begint gelijk een spannend avontuur

Onderweg vanuit Duitsland naar Amsterdam wilden we toch iets eten. Schoonmoeder van 91 (gek op sliptong) bood aan om naar van der Valk te gaan. Daar zeg ik geen nee tegen!

Ik vind het altijd leuk om naar van der Valk te gaan, al was het alleen maar omdat ik dan vast weer een onderwerp vind om over te schrijven. En zoals u ziet is dit weer eens het geval! Bij de ingang van het restaurant stond een flip-over met, als enige vermelding, het vegetarisch menu van de dag! Mijn vrouw kreeg gelijk een warm gevoel van binnen want normaal gesproken worden vegetariërs nou niet bepaald in het zonnetje gezet.

Ik moet de eerste zaak nog tegenkomen waar je als vegetariër in een gezelschap als eerst wordt geserveerd. Altijd en overal wordt je als laatste bediend en dat is nog niet eens zo erg maar wel dat je vaak veel later bediend wordt dan de rest. De tafelgenoten voelen zich dan enigszins onprettig maar vooral degene die het betreft, de vegetariër, voelt zich ongemakkelijk.

Steevast is dit dan ook al een gevleugelde uitspraak van mij geworden: Begin alvast maar, anders wordt het eten koud! Het aangekondigde menu bestond uit een amuse van geitenkaas, ja dat had u hier niet verwacht hè, vervolgens een pompoensoepje, opgevolgd door een groetentaartje begeleid door rijst à la créole en overig garnituren.

We nemen plaats en een jong meisje komt aan tafel. Ze neemt een drankje op en brengt de bestelling, geeft de menukaart en zet lekkere broodjes op tafel. Tot zover gaat alles goed! Bij het brood komt boter en een kommetje olieachtige substantie. We vragen nog even wat er in het kommetje zit, helaas moet ze het antwoord schuldig blijven, maar ze gaat het even vragen. Toen we een beetje van de substantie op het brood deden bleek het pesto te zijn waarvan de olie was teruggelopen.

In de à la carte kaart van mijn vrouw stond ook een vegetarisch menu vermeld, dat afweek van het aangekondigde menu bij de ingang. Bij het opnemen van de bestelling, vroeg ik welk menu het juiste was, bij de ingang of in de kaart waarop zij antwoordde, dat het menu bij de ingang het goede menu was. Mijn vrouw wilde nog even weten wat het menu inhield, helaas ook hier moest ze het antwoord schuldig blijven. Van de inhoud van het kommetje hebben we overigens ook niks meer gehoord.

Toch kregen we opeens een blij gevoel van binnen omdat er 3 amuses op tafel werden gezet. Mijn schoonmoeder, die alleen maar 2 sliptongetjes had besteld (seniorenportie) kreeg ook de amuse die eigenlijk alleen bij het 2 gangen menu hoorde. (ik leer steeds bij, 2 gangen menu’s bestonden vroeger ook niet). Je zou toch zeggen dat veel meer restaurants seniorenporties zouden moeten aanbieden. In Duitsland is dat bijvoorbeeld heel gewoon.

Waarom dat bij ons niet is? Zoals u weet serveren, met name, de luxere restaurants, al zulke kleine porties dat deze al reeds de omvang van het kindermenu benaderen. Wat denkt u dat er nu gebeurt? Het meidje brengt na enige tijd de soep met een grote schaal rijst à la creole. Ik vraag nog of het wel klopt en ze zegt ja hoor, dat hoort zo!

Nu twijfel ik niet heel vaak aan mezelf maar in deze situatie raakte ik echt in verwarring mede omdat mijn vrouw uitriep:”Die rijst is natuurlijk voor in de soep!” Nu valt het sowieso niet mee voor mij om in een gezelschap te vertoeven dat de klok heeft horen luiden maar niet weet waar de klepel hangt maar dit sloeg echt alles. Zou mijn geliefde echtgenote nu echt denken dat deze enorme rijstberg in de soep dient te verdwijnen?

De rijst bleef onaangeroerd op tafel staan en toen het meidje de tafel kwam afruimen heb ik weer mijn verbazing kenbaar gemaakt door te zeggen dat ik niet begreep waar de rijst voor diende. Ze zei toen dat ze het zelf achteraf ook wel een beetje vreemd had gevonden maar ja, als alles gesmaakt had dan was het toch oké? We bestelden nog een drankje dat overigens nooit werd gebracht en weet u wel waarom?

Aan de tafel achter ons zaten 2 gezonde jonge kerels die het meidje wel leuk vonden. Ze knoopten een gesprekje met haar aan, begonnen te flirten en het meidje werd helemaal ingepalmd. Nieuwe gasten die arriveerden werden niet meer opgemerkt en ons hoofdgerecht: ….dat kwam maar niet! Toen na een lange tijd het meidje weer bij haar positieven kwam sprak ik haar aan; “Het duurt wel erg lang voordat ons hoofdgerecht komt, is de kok soms in slaap gevallen”. Nee, dat was niet zo, maar er was wel iets mis gegaan. Misschien niets uitgevraagd vanwege de geanimeerde gesprekken met de verleiders achter ons, vroeg ik mij af?

Even later zagen we een man in een pak voorbij stormen (ik heb moeite om de heer oberkelner te noemen) met een grote schaal, ja u raad het al, rijst à la créole. De bak rijst bij onze soep was dus bij de verkeerde tafel afgeleverd! Even later bracht de heer in pak onze hoofdgerechten met het excuus dat het allemaal zo lang had geduurd. De brocoli was ook nog steenkoud,die hebben we laten staan. Dat gebeurt als je als groente de meeste tijd voorafgaand aan zijn verorbering op de pass door laat brengen.

En het meidje zult u zeggen, waar is die gebleven, die was weg en kwam niet meer terug. Normaal neem je als gastvrouw toch even afscheid van je gasten als je je wijk overdraagt. Maar, nee dus. Uiteindelijk om de rekening gevraagd, er stonden geen drankjes op, ik had niet meer de energie om dit te melden en het meidje…… die is wellicht samen met de jonge kerels van de tafel achter ons er vandoor gegaan. Wellicht ook een nieuw avontuur tegemoet!

Martin de Baat