Haveloos aan de buitenkant, maar dat niet alleen. Ligt ook aan een gedempte haven dus in die zin ook “havenloos”. Gelukkig wordt er hard gewerkt om de oude haven weer in ere te herstellen dus over een paar jaren leggen hier weer scheepjes aan en komen hier weer scheepjes voorbij. Maar dat terzijde.

De haveloze buitenkant had ik niet eens opgemerkt tijdens mijn entree in dit Indiaas restaurant. Zoals u weet heb ik een vooroordeel tegen Indiase restaurants. Ik zou India bij uitstek het beste “gaarkeukenland” ter wereld willen noemen omdat onze oud Hollandse keuken op sterven na dood is. Is nu eindelijk van de eerste plaats verdrongen.

Maar je kunt je vergissen!

Hier in deze zaak staan jonge honden in de keuken. Alle groenten in de gerechten zijn vers en beetgaar, zeg maar hebben de juiste cuisson. Maar dat niet alleen, alles is heel goed op smaak en riant geportioneerd voor ook nog eens heel schappelijke prijzen. Wat wil je nog meer? Deze koks hebben de tradities van hun land wat dat betreft over boord gezet, om in “haventaal” te blijven, en dat is een verademing.

De tafeltjes in het restaurant staan erg dicht op elkaar. Het kost absoluut geen moeite de gesprekken aan de aangrenzende tafels te volgen. We worden dan ook op een gegeven moment aangesproken door de heer aan de  tafel naast ons. Het gezelschap bestond uit welgeteld 1 heer en 2 dames die wat te vieren hadden; namelijk de verjaardag van een van de dames. De heer aan de desbetreffende tafel vroeg mij of ik tevreden was over de gerechten die aan ons geserveerd waren. We zaten halverwege het hoofdgerecht en zij moesten nog beginnen.

Nu dacht ik van: waarom vraag je dit ons?. Het eten was uitstekend en dat heb ik ook gezegd maar stel dat het niet zo was. Wat hadden deze gasten aan de tafel naast ons dan gedaan? Waren ze dan weggelopen? Ze hadden al besteld. Je zou zeggen als je twijfels hebt over of je wel of niet ergens moet gaan eten dan lees je eerst de recensies. Kun je natuurlijk ook niet altijd van op aan!

Of deze heer was erg onzeker over zijn restaurantkeuze,  maar dat sluit ik uit, want hij was op uitnodiging van de dame die jarig was dus had het restaurant niet zelf gekozen.

Of was het gewoon nieuwsgierigheid om zijn vermoedelijke vooringenomenheid weg te nemen?

Want om met ons zo maar een gesprekje te beginnen terwijl hij al voorzien was van 2 gezellige tafeldames leek ook niet voor de hand liggend.

Best gezellig zo’n praatje met andere gasten, de tafels staan, zoals ik al zei, zo dicht op elkaar dat als je er per ongeluk tegen aan zou stoten je bijna ongemerkt al een table d`hôte hebt gevormd. Ook ander gasten aan de tafel aan de ander zijde van ons knoopten gesprekken aan met hun buren.

De heer naast ons, had al vlak na binnenkomst, het Chinese restaurant op een steenworp afstand van deze zaak, als gespreksonderwerp met zijn tafelgenoten.. We hoefden hier niet indiscreet te zijn om gesprekken aan ons omringende tafels te volgen.  Hij veronderstelde dat hij bij deze Chinees uitgenodigd zou worden. Een lichte teleurstelling maakte onmiskenbaar deel uit van zijn gezichtsuitdrukking.

Waarschijnlijk realiseerde het gezelschap aan deze tafel zich niet dat we deze conversatie ook gehoord hadden dus vroeg ik even later op mijn beurt aan hem of de Chinees verderop ook goed was.

Zijn antwoord: ik haal er af en toe wat op, maar het is maar zozo, toch best wel redelijk Had hij dan verwacht van mij dat ik het eten hier niet zo geweldig zou vinden en daarmee zijn idee hoopte te versterken dat uit eten bij de Chinees een betere optie was?

Wie zal het zeggen?

Nu valt er betreft de Chinese restaurants steeds minder te kiezen. Ze verdwijnen als sneeuw voor de zon. De reden? De Chinese koks krijgen nauwelijks nog een werkvergunning, het is dus een stuk moeilijker voor ze geworden. Hollandse koks in de Chinese keuken? Zo ver zijn we nog niet, hooguit als afwashulp en/om allerlei hand en spandiensten te vervullen.

Je kunt niet zomaar zeggen dat de beste Chinezen overblijven. Bedrijfsbeëindiging kan als reden hebben gebrek aan opvolging in de familie of geen personeel kunnen krijgen of je levert misschien niet al te beste producten af of een combinatie van deze factoren.

Of Indiërs wel een werkvergunning krijgen weet ik niet, maar in deze zaak heb ik een grijs vermoeden dat hier de van de Valk methode is gebruikt. Gewoon eigen kweek in de keuken en pa en ma in de bediening, probleem opgelost. Ze moeten natuurlijk wel willen, kwestie van de paplepel zoals bij van de Valk? Waarom deze methode niet zo makkelijk bij de Chinees lukt? Misschien hebben die wel geen paplepel.

De echte reden, veel jonge Chinezen willen eigenlijk toch liever gaan studeren en vervolgens een ander beroep kiezen, tenzij ze het echt leuk vinden om door te gaan in de horeca. Wij waren er in ieder geval blij mee dat de heren koks hier gekozen hebben voor een plek in de keuken bij vermoedelijk pa en ma. Hier kom ik zeker vaker terug, maar naar India durf ik nog steeds niet te gaan. Een vooruitstrevend land weliswaar, hoogontwikkelde bevolking en sublieme technologie maar ik ben bang dat de gaarkeuken hier nooit uit te bannen is. Deze jonge koks, uit dit restaurant, zouden in India misschien ook een revolutie op culinair gebied op gang kunnen brengen maar er is ook een gerede kans dat ze als zondaars tegen hun cultureel erfgoed in de cel belanden. Bovendien dikke kans om ook nog eens teruggezet te worden  in een lagere kaste. Zeg maar in een Kwantum kast en dan ook nog eens in de onderste lade.

Blijf dus maar lekker hier koken heren en ga vooral zo door!

Hier worden we gelukkig van!

Martin de Baat